¹Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni gxoje kriu al la rifugxejo de nia helpo.

¹Venite, cantiamo con giubilo all’Eterno, mandiamo grida di gioia alla ròcca della nostra salvezza!

²Ni venu antaux Lian vizagxon kun glorado, Per psalmoj ni gxoje kriu al Li.

²Presentiamoci a lui con lodi, celebriamolo con salmi!

³CXar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Regxo super cxiuj dioj,

³Poiché l’Eterno è un Dio grande, e un gran Re sopra tutti gli dèi.

⁴Kiu havas en Sia mano la profundajxojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altajxoj de la montoj;

⁴Nelle sue mani stanno le profondità della terra, e le altezze de’ monti son sue.

⁵Al kiu apartenas la maro, kaj Li gxin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

⁵Suo è il mare, perch’egli l’ha fatto, e le sue mani han formato la terra asciutta.

⁶Venu, ni klinigxu, ni jxetu nin teren, Ni genuu antaux la Eternulo, nia Kreinto.

⁶Venite, adoriamo e inchiniamoci, inginocchiamoci davanti all’Eterno che ci ha fatti!

⁷CXar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia pasxtejo kaj la sxafoj de Lia mano. Hodiaux, se vi auxskultas Lian vocxon,

⁷Poich’egli è il nostro Dio, e noi siamo il popolo ch’egli pasce, e il gregge che la sua mano conduce.

⁸Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

⁸Oggi, se udite la sua voce, non indurate il vostro cuore come a Meriba, come nel giorno di Massa nel deserto,

⁹Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

⁹quando i vostri padri mi tentarono, mi provarono e videro l’opera mia.

¹⁰Kvardek jarojn Mi indignis kontraux tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili estas popolo kun koro malgxusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

¹⁰Quarant’anni ebbi in disgusto quella generazione, e dissi: E’ un popolo sviato di cuore, e non han conosciuto le mie vie.

¹¹Tial Mi jxuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

¹¹Perciò giurai nell’ira mia: Non entreranno nel mio riposo!