1Kaj la Eternulo diris al Moseo:Iru al Faraono, kaj diru al li:Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj:Forliberigu Mian popolon, ke gxi faru al Mi servon.
1Tojoßnak li Kâcuaß Dios quixye re laj Moisés: —Tatxic cuißchic riqßuin laj faraón ut tâye re, “Joßcaßin quixye li Kâcuaß Dios, lix Dioseb aj hebreo: Xcanabakeb chi xic lin tenamit re nak tineßxlokßoni.
2CXar se vi ne volos forliberigi kaj vi plue ilin retenos,
2Ut cui incßaß nacacanabeb chi xic ut yôcat chixbaybaleb chi xic,
3jen la mano de la Eternulo estos sur viaj brutoj, kiuj estas sur la kampo, sur la cxevaloj, sur la azenoj, sur la kameloj, sur la bovoj, kaj sur la sxafoj; estos sur ili tre forta pesto.
3lâin tintakla jun nimla raylal saß xbêneb lê quetômk li cuanqueb saß cßalebâl. Jun nimla yajel tâtßanekß saß xbêneb li cuacax, li cacuây, li bûr, li camello joß ajcuiß eb li carner.
4Kaj la Eternulo faros apartigon inter la brutoj de la Izraelidoj kaj la brutoj de la Egiptoj; kaj el cxio, kio apartenas al la Izraelidoj, mortos nenio.
4Abanan lix quetômkeb laj Israel mâcßaß teßxcßul. Caßaj cuiß lix quetômkeb laj Egipto teßcâmk”, chan li Dios.
5Kaj la Eternulo difinis tempon, dirante:Morgaux la Eternulo faros tiun aferon en la lando.
5Chßolchßo chiru li Dios jokße tâcßulmânk aßin. Li Dios quixye reheb: —Cuulaj tinbânu aßin saß li tenamit, chan.
6Kaj la Eternulo faris tion en la sekvanta tago, kaj mortis cxiuj brutoj de la Egiptoj, sed el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis ecx unu.
6Joß cuulajak chic li Kâcuaß Dios quixbânu joß quixye reheb. Quilajeßcam lix quetômkeb laj Egipto ut reheb laj Israel mâ jun queßcam.
7Faraono sendis, kaj oni vidis, ke el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis ecx unu. Sed la koro de Faraono estis obstina, kaj li ne forliberigis la popolon.
7Laj faraón quixtakla rilbal lix quetômkeb laj Israel ma xeßcam na. Ut quirabi resil nak mâ jun queßcam. Ut toj cau ajcuiß xchßôl laj faraón ut incßaß quixcanabeb chi xic li tenamit.
8Tiam la Eternulo diris al Moseo kaj al Aaron:Prenu al vi plenmanojn da cindro el la forno, kaj Moseo jxetu gxin al la cxielo antaux la okuloj de Faraono.
8Li Kâcuaß Dios quixye re laj Moisés ut laj Aarón: —Têchap jun môchßak li cha li cuan saß xnaßaj li xam ut laj Moisés tixcut takecß nak yô chi iloc laj faraón.
9Kaj gxi farigxos polvo super la tuta lando Egipta, kaj sur la homoj kaj sur la bestoj farigxos el gxi brulumaj abscesoj en la tuta lando Egipta.
9Yalak bar saß li tenamit Egipto pukuknac li cha saß xbêneb li cristian ut pukuknac saß xbêneb li xul. Riqßuin aßan tâticlâk li nînki xox chirixeb, chan.
10Kaj ili prenis cindron el la forno kaj starigxis antaux Faraono, kaj Moseo jxetis gxin al la cxielo, kaj aperis brulumaj abscesoj sur la homoj kaj sur la bestoj.
10Tojoßnak queßxchap jun môchß li cha cuan saß xnaßaj li xam. Chiru laj faraón laj Moisés quixcut takecß. Riqßuin aßan quichal li nînki xox saß xbêneb li cristian ut saß xbêneb ajcuiß li xul.
11Kaj la sorcxistoj ne povis teni sin antaux Moseo pro la abscesoj, cxar la abscesoj estis sur la sorcxistoj kaj sur cxiuj Egiptoj.
11Eb laj kße incßaß chic queßru xcßutbal xcuanquileb chiru laj Moisés xban nak yajeb xban li xox joß nak queßyajer chixjunileb laj Egipto.
12Sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne auxskultis ilin, kiel diris la Eternulo al Moseo.
12Ut li Kâcuaß Dios quixcacuubresi xchßôl laj faraón. Joß quixye li Kâcuaß Dios re laj Moisés junxil, laj faraón tîc incßaß quixbânu li cßaßru queßxye.
13Tiam la Eternulo diris al Moseo:Levigxu frue matene kaj starigxu antaux Faraono, kaj diru al li:Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj:Forliberigu Mian popolon, ke gxi faru al Mi servon.
13Tojoßnak li Kâcuaß Dios quixye re laj Moisés: —Cuulaj tatcuaclîk ekßela ut tatxic riqßuin laj faraón. Tâye re, “Joßcaßin xye âcue li Kâcuaß Dios, lix Dioseb laj hebreo: Canabeb chi xic lin tenamit re nak tineßxlokßoni.
14CXar cxi tiun fojon Mi sendos cxiujn Miajn frapojn en vian koron kaj sur viajn servantojn kaj sur vian popolon, por ke vi sciu, ke ne ekzistas simila al Mi sur la tuta tero.
14Ut anakcuan tintakla cuißchic jun raylal saß âbên joß ajcuiß saß xbêneb lâ môs ut saß xbêneb ajcuiß chixjunil li tenamit re nak chi joßcan tânau nak mâ ani chic junak Dios saß ruchichßochß joß lâin.
15CXar nun Mi etendus Mian manon kaj batus vin kaj vian popolon per pesto, kaj vi malaperus de la tero;
15Cui ta lâin xcuaj, xinqßue raj jun nimla yajel saß êbên ut xex-osoß raj. Ut xexcuisi raj chi junaj cua saß ruchichßochß.
16sed nur por tio Mi vin konservis, ke Mi montru sur vi Mian forton, kaj por ke oni rakontu pri Mia nomo sur la tuta tero.
16Abanan lâin incßaß xinqßue li yajel aßan saß êbên xban nak xcuaj xcßutbal lin cuanquil chêru. Ut re ajcuiß nak têye cuesilal saß ruchichßochß.
17Ankoraux vi retenas Mian popolon, kaj ne forliberigas gxin.
17Abanan lâat riqßuin chixjunil aßin, toj yôcat chixnimobresinquil âcuib saß xbêneb lin tenamit ut incßaß nacacanabeb chi xic.
18Jen morgaux en cxi tiu tempo Mi pluvigos tre grandan hajlon, tian, ke simila al gxi ne estis en Egiptujo de post la tago de gxia fondigxo gxis nun.
18Cuulaj tâqßue retal nak saß li ôr aßin tintakla chak li nînki sakbach hamamnak saß xbên li tenamit Egipto. Mâ jun sut êrilom chak chalen kße cutan.
19Kaj nun sendu, kolektu viajn brutojn, kaj cxion, kion vi havas sur la kampo; sur cxiun homon kaj bruton, kiuj trovigxos sur la kampo kaj ne kolektigxos en la domon, falos la hajlo, kaj ili mortos.
19Joßcan nak takla xtzßapbal saß rochocheb lâ quetômk joß ajcuiß li cßaßru cuan âcue saß cßalebâl re nak incßaß teßcâmk xban li sakbach li tâtßanekß saß xbêneb. Teßcâmk xban li sakbach chixjunileb li cristian joß eb ajcuiß li xul cui incßaß tzßaptzßôqueb,” chan li Kâcuaß Dios.
20Kiu el la servantoj de Faraono timis la vorton de la Eternulo, tiu rapide envenigis siajn sklavojn kaj brutojn en la domojn;
20Cuanqueb saß xyânkeb lix tenamit laj faraón li queßxpâb li cßaßru quixye li Dios. Quilajeßrocsiheb lix môs joß ajcuiß eb lix quetômk li cuanqueb saß cßalebâl.
21sed kiu ne atentis la vorton de la Eternulo, tiu lasis siajn sklavojn kaj siajn brutojn sur la kampo.
21Aban li incßaß queßxpâb li râtin li Kâcuaß Dios queßxcanabeb lix môs saß cßalebâl rochbeneb lix quetômk.
22Kaj la Eternulo diris al Moseo:Etendu vian manon al la cxielo, kaj venos hajlo en la tuta lando Egipta, sur la homojn kaj sur la brutojn kaj sur cxiujn herbojn de la kampo en la lando Egipta.
22Ut li Kâcuaß Dios quixye re laj Moisés: —Taksi lâ cuukß ut riqßuin aßan tâtßanekß chak li sakbach saß chixjunil li tenamit Egipto. Telajeßtßanekß chak saß xbêneb li cristian ut saß xbêneb li xul joß ajcuiß li acuîmk yalak bar saß li tenamit Egipto, chan li Dios.
23Kaj Moseo etendis sian bastonon al la cxielo; kaj la Eternulo aperigis tondrojn kaj hajlon, kaj fajro iris sur la teron, kaj la Eternulo pluvigis hajlon sur la landon Egiptan.
23Tojoßnak laj Moisés quixtaksi lix xukß saß choxa ut li Kâcuaß Dios quixtakla li câk ut li sakbach. Nînki sakbach quixtakla chak li Kâcuaß Dios saß xbên li tenamit.
24Kaj estis hajlo, kaj fajro ekflamadis meze de la hajlo, en tiel forta grado, ke io simila neniam estis en la tuta lando Egipta de post la tempo, kiam en gxi aperis popolo.
24Nareploc li rakß câk ut yô li sakbach. Mâ jun sut queßxcßul chi joßcan saß li tenamit Egipto chalen kße cutan.
25Kaj la hajlo batdifektis en la tuta lando Egipta cxion, kio estis sur la kampo; homojn kaj brutojn kaj cxiun herbon de la kampo batdifektis la hajlo, kaj cxiujn arbojn de la kampo gxi rompis.
25Xban li sakbach quilajeßosoß chixjunil li cßaßak re ru li cuan chirix cab. Li sakbach quilajxtßani li cristian joß ajcuiß eb li xul. Quilajxtßani li acuîmk ut quilajxpuqßui chixjunil li cheß.
26Nur en la lando Gosxen, kie estis la Izraelidoj, ne estis hajlo.
26Caßaj chic saß li tenamit Gosén incßaß quicuan li sakbach xban nak aran cuanqueb laj Israel.
27Tiam Faraono sendis, kaj alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris al ili:Mi pekis la nunan fojon; la Eternulo estas la pravulo, mi kaj mia popolo estas la malpravuloj.
27Tojoßnak laj faraón quixtakla xbokbaleb laj Moisés ut laj Aarón. Quixye reheb: —Anakcuan xinnau nak xinmâcob. Moco li Kâcuaß Dios ta cuan re. Lâin cuan cue ut joß ajcuiß lin tenamit cuanqueb re.
28Pregxu al la Eternulo, ke cxesigxu la tondroj de Dio kaj la hajlo; tiam mi forliberigos vin, kaj vi ne plu restos.
28Tâyâba xcßabaß li Kâcuaß Dios. Tzßakal li xkacßul riqßuin li sakbach ut li câk. Texincanab chi xic. Incßaß chic nacuaj nak texbâyk arin, chan.
29Kaj Moseo diris al li:Kiam mi eliros el la urbo, mi etendos miajn manojn al la Eternulo; la tondroj cxesigxos kaj la hajlo ne plu estos, por ke vi sciigxu, ke al la Eternulo apartenas la tero.
29Laj Moisés quixye re: —Nak tincuulak chire li tenamit, aran tintaksi li cuukß ut tintijok chiru li Kâcuaß Dios. Incßaß chic tâcuânk sakbach chi moco li câk. Chi joßcan tânau nak li Kâcuaß Dios aßan laj êchal re li ruchichßochß.
30Sed mi scias, ke vi kaj viaj servantoj ankoraux ne timas Dion, la Eternulon.
30Lâin ninnau nak lâat chanchanateb ajcuiß laj cßanjel châcuu. Incßaß nequexucua ru li Kâcuaß Dios, chan laj Moisés.
31La lino kaj la hordeo estis batdifektitaj, cxar la hordeo havis spikojn kaj la lino havis burgxonojn;
31Xban nak ac cuan ru li acuîmk cebada xcßabaß ut yô chi atzßumac li lino, nak quichal li sakbach saß xbên quilajxtoki chixjunil ut qui-osoß.
32sed la tritiko kaj la spelto ne estis batdifektitaj, cxar ili estis malfrusezonaj.
32Aban li trigo ut li centeno mâcßaß queßxcßul xban nak toj yôqueb chi mokc.
33Moseo eliris de Faraono el la urbo kaj etendis siajn manojn al la Eternulo; tiam cxesigxis la tondroj kaj la hajlo, kaj pluvo ne plu versxigxis sur la teron.
33Tojoßnak laj Moisés qui-el riqßuin laj faraón. Nak cuan chire li tenamit, quixtaksi li rukß ut quitijoc chiru li Kâcuaß Dios. Ut li Dios quixchßanab li sakbach joß ajcuiß li câk. Incßaß chic xqßue li hab.
34Kiam Faraono vidis, ke cxesigxis la pluvo kaj la hajlo kaj la tondroj, tiam li plue pekis kaj obstinigis sian koron, li kaj liaj servantoj.
34Ut laj faraón quiril nak chßanamil. Mâcßaß chic li hab ut li câk ut mâcßaß chic li sakbach. Quimâcob cuißchic laj faraón. Quixcacuubresi xchßôl joß eb ajcuiß laj cßanjel chiru.Quixcacuubresi cuißchic xchßôl laj faraón ut incßaß quixcanabeb chi xic laj Israel. Joß quixye li Kâcuaß Dios junxilaj re laj Moisés, joßcan quixbânu laj faraón.
35La koro de Faraono restis obstina, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn, kiel diris la Eternulo per Moseo.
35Quixcacuubresi cuißchic xchßôl laj faraón ut incßaß quixcanabeb chi xic laj Israel. Joß quixye li Kâcuaß Dios junxilaj re laj Moisés, joßcan quixbânu laj faraón.