¹Ijob respondis kaj diris:

¹Jobas atsakydamas tarė:

²Kiel vi helpas al tiu, kiu ne havas forton! Kiel vi subtenas tiun, kies brako estas senforta!

²“Kaip tu padėjai bejėgiui ir parėmei nusilpusio ranką!

³Kian konsilon vi donas al tiu, kiu ne havas sagxon, Kaj kiel grandan prudenton vi montras!

³Koks geras ir išmintingas buvo tavo patarimas!

⁴Al kiu vi parolas vortojn? Kaj kies spirito eliras el vi?

⁴Kam tu kalbėjai šiuos žodžius? Kokia dvasia atėjo iš tavęs?

⁵La mortintoj tremas sub la akvo, Kaj ankaux tiuj, kiuj vivas en gxi.

⁵Prieš Jį dreba mirusieji, vandenys ir jų gyventojai.

⁶SXeol estas malkovrita antaux Li, Kaj la abismo ne havas kovron.

⁶Mirusiųjų pasaulis yra atviras Jam ir pražūtis neuždengta.

⁷Li etendis la nordon super la malpleno, Li pendigis la teron sur nenio.

⁷Jis ištiesia šiaurę ant tuštumos ir žemę pakabina ant nieko.

⁸Li ligas la akvon en Siaj nuboj, Kaj nubo ne krevas sub tio.

⁸Jis surenka vandenis į tamsius debesis, tačiau debesys neplyšta.

⁹Li kovras la tronon Kaj etendas cxirkaux gxi Sian nubon.

⁹Jis uždengia savo sosto veidą ir ištiesia savo debesį ant jo.

¹⁰Li faris limon sur la akvo, GXis la loko, kie finigxas la lumo kaj la mallumo.

¹⁰Vandens paviršiuje Jis nubrėžė ribą ir atskyrė šviesą nuo tamsos.

¹¹La kolonoj de la cxielo sxanceligxas Kaj tremas de Lia krio.

¹¹Dangaus kolonos svyruoja ir dreba, kai Jis grūmoja.

¹²Per Sia forto Li kvietigas la maron, Kaj per Sia sagxo Li frakasas Rahabon.

¹²Savo galia Jis sujaudina jūrą, savo išmintimi nutildo jos išdidumą.

¹³Per Lia spirito belegigxis la cxielo; Lia mano trapikas la tordigxantan serpenton.

¹³Savo dvasia Jis papuošė dangus, Jo ranka padarė gyvatę.

¹⁴Jen tio estas parto de Liaj vojoj; Kaj nur iometon ni auxdis pri Li. Kiu povas kompreni la tondron de Lia potenco?

¹⁴Čia tik Jo kelių pašaliai; mes girdime tik Jo šnibždesį. O Jo galybės griaustinį kas supras?”