¹Kaj Ijob dauxrigis siajn sentencojn, kaj diris:

¹Jobas tęsė savo palyginimą:

²Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

²“Gyvas Dievas, kuris nedaro man teisybės, ir Visagalis, kuris apkartino mano sielą.

³Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

³Kol aš kvėpuoju ir Dievo kvapas yra mano šnervėse,

⁴Miaj lipoj ne eldiros malgxustajxon, Kaj mia lango ne diros malverajxon.

⁴mano lūpos nekalbės netiesos ir mano liežuvis neapgaudinės.

⁵Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; GXis mia morto mi ne cxesos rigardi min kiel senkulpan.

⁵Taip nebus, kad aš pateisinčiau jus. Savo nekaltumo neatsisakysiu iki mirties.

⁶Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos gxin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riprocxon pri tio.

⁶Teisumo tvirtai laikausi ir nepaleisiu; mano širdis man nepriekaištaus, kol gyvensiu.

⁷Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontrauxulo kiel malpiulo.

⁷Te mano priešas bus kaip nedorėlis, tas, kuris puola mane, kaip neteisusis.

⁸CXar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elsxiras lian animon?

⁸Ar yra veidmainiui kokia viltis, nors jis ir daug turi, kai Dievas atima jo sielą?

⁹CXu lian kriadon Dio auxskultos, Kiam trafos lin malfelicxo?

⁹Ar Dievas išklausys jo šauksmą, kai nelaimės užgrius jį?

¹⁰CXu li povas havi gxuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en cxiu tempo?

¹⁰Ar jis linksminsis Visagalyje ir nuolat šauksis Dievo?

¹¹Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kasxos antaux vi tion, kio estas cxe la Plejpotenculo.

¹¹Aš jus pamokysiu apie Dievo ranką, Visagalio kelių aš neslėpsiu.

¹²Jen vi cxiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavajxon?

¹²Jūs patys tai regėjote; kodėl jūs tad taip tuščiai kalbate?

¹³Tia estas la sorto de malbona homo cxe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

¹³Štai nedorėlio dalis nuo Dievo ir prispaudėjų paveldėjimas iš Visagalio:

¹⁴Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

¹⁴jei jo vaikų padaugėja, jie skirti kardui; jo palikuonys nepasisotina duona.

¹⁵Tiujn, kiuj restos cxe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

¹⁵Kurie išliks po jo, tuos mirtis nuves į kapą ir našlės jų neapraudos.

¹⁶Se li kolektos argxenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

¹⁶Nors jis turi sidabro kaip smėlio ir drabužių kaip molio,

¹⁷Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la argxenton.

¹⁷bet jo rūbus teisusis vilkės, o sidabrą padalins nekaltasis.

¹⁸Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si lauxbon.

¹⁸Jis stato namus kaip kandis, kaip sargas būdelę pasidaro.

¹⁹Li kusxigxas ricxa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

¹⁹Jis atsigula turtingas, o pabudęs ir atvėręs akis nieko nebeturi.

²⁰Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

²⁰Išgąstis užklumpa jį kaip vanduo ir audra naktį nuneša jį.

²¹Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

²¹Rytų vėjas jį pakelia ir viesulas išplėšia jį iš jo vietos,

²²Li tion jxetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

²²svaido be pasigailėjimo, nors jis labai stengiasi pabėgti nuo jo.

²³Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

²³Žmonės plos savo rankomis dėl jo ir švilpdami išlydės jį”.