¹Sentencoj de Salomono, filo de David, regxo de Izrael:

¹Saliamono, Dovydo sūnaus, Izraelio karaliaus, patarlės.

²Por scii sagxon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;

²Jos surašytos, kad pamokytų išminties, auklėtų ir padėtų suprasti išmintingus posakius,

³Por ricevi instruon pri sagxo, Vero, justo, kaj honesto;

³kad pamokytų išmintingai elgtis, pažinti teisumą, teisingumą ir bešališkumą;

⁴Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.

⁴kad paprastiems suteiktų sumanumo, jaunuoliams­supratimo ir nuovokumo.

⁵Sagxulo auxdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,

⁵Išmintingas klausydamas taps išmintingesnis, o protingas gaus išmintingų patarimų,

⁶Por kompreni sentencon kaj retorajxon, La vortojn de sagxuloj kaj iliajn enigmojn.

⁶kad suprastų patarles ir palyginimus, išminčių žodžius ir mįsles.

⁷La timo antaux la Eternulo estas la komenco de sciado. Sagxon kaj instruon malpiuloj malestimas.

⁷Viešpaties baimė yra išminties pradžia, bet kvailiai niekina išmintį ir pamokymus.

⁸Auxskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forjxetu la ordonon de via patrino;

⁸Mano sūnau, klausyk tėvo pamokymų ir neatmesk motinos nurodymų.

⁹CXar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.

⁹Tai bus puošnus vainikas tavo galvai ir papuošalas tavo kaklui.

¹⁰Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.

¹⁰Mano sūnau, jei tave vilios nusidėjėliai, nepritark jiems.

¹¹Se ili diros:Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkauxze insidos senkulpulojn;

¹¹Jei jie sako: “Eime su mumis tykoti kraujo ir ruošti pasalą nekaltam žmogui.

¹²Kiel SXeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon;

¹²Prarykime juos gyvus kaip pragaras, visiškai, kaip tuos, kurie eina į kapą.

¹³Ni trovos diversajn grandvalorajxojn, Ni plenigos niajn domojn per rabajxo;

¹³Mes rasime daug turto ir pripildysime grobiu savo namus.

¹⁴Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni cxiuj:

¹⁴Su mumis mesi dalybų burtą, mūsų pinigai bus bendri”.

¹⁵Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,

¹⁵Mano sūnau, neik su jais, sulaikyk savo koją nuo jų tako.

¹⁶CXar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por versxi sangon.

¹⁶Jų kojos bėga į pikta, jie skuba kraują pralieti.

¹⁷CXar vane estas metata reto Antaux la okuloj de cxiu birdo.

¹⁷Veltui tiesiamas tinklas paukščiams matant.

¹⁸Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.

¹⁸Jie tykoja savo pačių kraujo, pasalą ruošia savo gyvybei.

¹⁹Tiaj estas la vojoj de cxiu, kiu avidas rabakiron; GXi forprenas la vivon de sia posedanto.

¹⁹Toks yra kelias kiekvieno, kuris godus turto, jis atima jo savininko gyvybę.

²⁰La sagxo krias sur la strato; GXi auxdigas sian vocxon sur la placoj;

²⁰Išmintis šaukia gatvėje, pakelia balsą aikštėje.

²¹GXi vokas en la cxefaj kunvenejoj, cxe la pordegaj enirejoj; En la urbo gxi diras siajn parolojn.

²¹Ji šaukia svarbiausiose susibūrimo vietose ir miesto vartuose skelbia savo žodžius:

²²GXis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj placxos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?

²²“Neišmanėliai, ar ilgai dar mylėsite neišmanymą? Niekintojai, ar ilgai džiaugsitės savo patyčiomis? Kvailiai, ar ilgai nekęsite pažinimo?

²³Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.

²³Klausykitės mano įspėjimų! Aš išliesiu jums savo dvasios, paskelbsiu savo žodžius.

²⁴CXar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;

²⁴Kadangi aš šaukiau, o jūs nepaklausėte, ištiesiau jums ranką, bet niekas nekreipė dėmesio,

²⁵Kaj vi forjxetis cxiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:

²⁵jūs paniekinote mano patarimus ir nepaisėte mano įspėjimų,

²⁶Tial ankaux mi ridos cxe via malfelicxo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.

²⁶tai ir aš juoksiuos, kai jūs žlugsite, tyčiosiuos, kai jus apims baimė,

²⁷Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfelicxo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:

²⁷kai siaubas užklups kaip audra ir pražūtis kaip viesulas, kai ateis sielvartas ir vargas.

²⁸Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min sercxos, sed min ne trovos.

²⁸Tada jie šauksis manęs, bet aš neatsiliepsiu; jie ieškos manęs, bet neras.

²⁹Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaux la Eternulo ili ne deziris havi,

²⁹Nes jie nekentė pažinimo ir nepasirinko Viešpaties baimės.

³⁰Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis cxiujn miajn predikojn:

³⁰Jie nepriėmė mano patarimų ir paniekino mano barimą.

³¹Ili mangxu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satigxu de siaj pripensoj.

³¹Todėl jie valgys savo kelių vaisių, pasisotins savo sumanymais.

³²CXar la kapricoj de la malsagxuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.

³²Neišmanėlių užsispyrimas užmuš juos, kvailius pražudys jų neapdairumas.

³³Sed kiu min auxskultas, tiu logxos sendangxere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.

³³Kas manęs klauso, gyvens saugiai, bus ramus ir nebijos pikto”.