¹Mia filo! se vi akceptos miajn parolojn Kaj konservos cxe vi miajn ordonojn,

¹Mano sūnau, jei priimsi mano žodžius ir paslėpsi širdyje mano įsakymus,

²Ke via orelo atente auxskultos sagxon Kaj vian koron vi inklinigos al komprenado;

²jei tavo ausis atidžiai klausysis išminties ir širdis sieks supratimo,

³Se vi vokos la prudenton Kaj direktos vian vocxon al la sagxo:

³jei šauksiesi pažinimo ir pakelsi balsą, prašydamas supratimo,

⁴Se vi sercxos gxin kiel argxenton, Sercxegos kiel trezoron:

⁴jei sieksi jo lyg sidabro ir ieškosi lyg paslėptų lobių,

⁵Tiam vi komprenos la timon antaux la Eternulo, Kaj vi akiros konadon pri Dio.

⁵tada tu suprasi Viešpaties baimę ir rasi Dievo pažinimą.

⁶CXar la Eternulo donas sagxon; El Lia busxo venas scio kaj kompreno.

⁶Nes Viešpats teikia išmintį, iš Jo burnos ateina pažinimas ir supratimas.

⁷Li havas helpon por la virtuloj; Li estas sxildo por tiuj, kiuj vivas pie.

⁷Jis laiko sveiką išmintį teisiesiems, Jis yra skydas doru keliu einantiems.

⁸Li gardas la iradon de la justo, Kaj zorgas pri la vojo de Siaj piuloj.

⁸Jis saugo teisingumo takus ir sergi šventųjų kelius.

⁹Tiam vi komprenos veremon kaj juston Kaj pion kaj cxiun bonan vojon.

⁹Tada tu suprasi teisumą, teisingumą ir bešališkumą bei kiekvieną gerą taką,

¹⁰CXar sagxo venos en vian koron, Kaj scio estos agrabla por via animo.

¹⁰kai išmintis įeis į tavo širdį ir pažinimas bus malonus tavo sielai.

¹¹Bona konscio vin gvidos, Prudento vin gardos,

¹¹Dėmesingumas sergės tave ir supratimas saugos tave,

¹²Por savi vin de la vojo de malbono, De homo, parolanta kontrauxverajxon,

¹²kad išgelbėtų nuo pikto kelio, nuo melą kalbančių žmonių,

¹³De tiuj, kiuj forlasas la gxustan vojon, Por iri la vojojn de mallumo,

¹³kurie palieka doros kelią, kad vaikščiotų tamsos keliais,

¹⁴Kiuj gxojas, kiam ili faras malbonon, Trovas plezuron en la malordo de la malboneco,

¹⁴kurie džiaugiasi, darydami pikta, ir gėrisi nedorėlių iškrypimu,

¹⁵Kies vojoj estas malrektaj Kaj kies irado deflankigxis;

¹⁵kurių keliai kreivi ir kurie klaidžioja savo takais;

¹⁶Por savi vin de fremda virino, De edzino ne via, kies paroloj estas glataj,

¹⁶kad išgelbėtų tave nuo svetimos moters, meilikaujančios savo žodžiais,

¹⁷Kiu forlasas la amikon de sia juneco, Kaj forgesas la ligon de sia Dio;

¹⁷kuri palieka savo jaunystės vadovą ir užmiršta savo Dievo sandorą.

¹⁸CXar sxia domo kondukas al morto, Kaj sxiaj pasxoj al la inferuloj;

¹⁸Jos namai veda į mirtį, jos takai­pas mirusiuosius.

¹⁹CXiuj, kiuj eniras al sxi, ne revenas, Kaj ne reatingas la vojon de la vivo;

¹⁹Visi, kurie įeina pas ją, nebegrįžta ir neberanda gyvenimo tako.

²⁰Ke vi iru la vojon de bonuloj, Kaj sekvu la pasxosignojn de piuloj.

²⁰Kad tu vaikščiotum geru keliu ir laikytumeisi teisiųjų tako.

²¹CXar la piuloj logxos sur la tero, Kaj la senpekuloj restos sur gxi;

²¹Nes teisieji gyvens krašte ir nekaltieji pasiliks jame.

²²Sed la malpiuloj estos ekstermitaj de sur la tero, Kaj la maliculoj estos malaperigitaj de tie.

²²Bet nedorėliai bus pašalinti iš krašto, nusikaltėliai išrauti iš jo.