¹Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.

¹Geriau sausas kąsnis su ramybe negu namai, pilni aukų mėsos, su vaidais.

²Sagxa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.

²Išmintingas tarnas valdys gėdą darantį sūnų ir gaus paveldėti dalį kaip vienas iš sūnų.

³Fandujo estas por argxento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.

³Kaip sidabras ir auksas ištiriamas ugnyje, taip Viešpats tiria žmogaus širdį.

⁴Malbonfaranto obeas malbonajn busxojn; Malveremulo atentas malpian langon.

⁴Nedorėlis klauso klastingų lūpų, o melagis­pikto liežuvio.

⁵Kiu mokas malricxulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu gxojas pri ies malfelicxo, tiu ne restos sen puno.

⁵Kas pajuokia vargšą, paniekina jo Kūrėją, o kas džiaugiasi nelaimės metu, neišvengs bausmės.

⁶Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.

⁶Vaikų vaikai yra senelių vainikas, o vaikų garbė­jų tėvai.

⁷Al malsagxulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraux malpli al nobelo mensogado.

⁷Kvailiui netinka kalbėti apie didžius dalykus, tuo labiau kunigaikščiui netinka meluoti.

⁸Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.

⁸Dovana lyg brangakmenis davėjo akyse; kur jis eina su ja, visur laimi.

⁹Kiu kovras kulpon, tiu sercxas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.

⁹Kas pridengia nusikaltimą, ieško meilės; kas kaltę nuolat primena, suardo draugystę.

¹⁰Pli efikas riprocxo cxe sagxulo, Ol cent batoj cxe malsagxulo.

¹⁰Įspėjimas daugiau padeda išmintingam negu šimtas kirčių kvailam.

¹¹Malbonulo sercxas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraux lin.

¹¹Blogas žmogus ieško priekabių, todėl žiaurus pasiuntinys bus pasiųstas prieš jį.

¹²Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj gxiaj infanoj, Ol malsagxulon kun lia malsagxeco.

¹²Geriau sutikti mešką, kuriai atimti jos vaikai, negu kvailį jo kvailystėje.

¹³Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.

¹³Kas už gera atlygina piktu, pikta neatsitrauks nuo jo namų.

¹⁴La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaux ol gxi tro vastigxis, forlasu la malpacon.

¹⁴Kivirčo pradžia kaip užtvankos plyšys, todėl liaukis ginčytis, kol nevėlu.

¹⁵Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaux estas abomenajxo por la Eternulo.

¹⁵Kas išteisina nedorėlį ir kas pasmerkia teisųjį, abu yra pasibjaurėjimas Viešpačiui.

¹⁶Por kio servas mono en la mano de malsagxulo? CXu por acxeti sagxon, kiam li prudenton ne havas?

¹⁶Kam kvailiui mokėti pinigus už išmintį, kai jis jos visai netrokšta?

¹⁷En cxiu tempo amiko amas, Kaj li farigxas frato en mizero.

¹⁷Draugas visuomet myli ir brolis pasirodo nelaimėje.

¹⁸Homo malsagxa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.

¹⁸Kam trūksta proto, tas sukerta rankas ir laiduoja už savo draugą.

¹⁹Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu sercxas pereon.

¹⁹Kas mėgsta ginčus, myli nuodėmę, kas stato aukštus vartus, ieško pražūties.

²⁰Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas negxustan langon, tiu enfalos en malfelicxon.

²⁰Kas turi klastingą širdį, nieko gero nepasieks; kieno liežuvis iškreiptas, turės bėdų.

²¹Kiu naskas malsagxulon, tiu havas cxagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos gxojon.

²¹Kvailas sūnus­ne džiaugsmas, bet rūpestis tėvui.

²²GXoja koro estas saniga; Kaj malgxoja spirito sekigas la ostojn.

²²Linksma širdis gydo kaip vaistai; prislėgta dvasia džiovina kaulus.

²³Kasxitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.

²³Nedorėlis ima kyšius, kad iškreiptų teisingumą.

²⁴Antaux la vizagxo de prudentulo estas sagxo; Sed la okuloj de malsagxulo estas en la fino de la tero.

²⁴Supratingas žmogus siekia išminties, kvailio akys žemės pakraščiuose.

²⁵Filo malsagxa estas cxagreno por sia patro, Kaj malgxojo por sia patrino.

²⁵Kvailas sūnus­apmaudas tėvui ir skausmas motinai.

²⁶Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.

²⁶Bausti teisųjį yra negerai, kaip ir mušti kunigaikščius už teisingumą.

²⁷Kiu sxparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo sagxa.

²⁷Kas turi supratimą, susilaiko kalboje, protingas žmogus turi romią dvasią.

²⁸Ecx malsagxulo, se li silentas, estas rigardata kiel sagxulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian busxon.

²⁸Net kvailys, jei jis tyli, laikomas išmintingu, ir kas sučiaupia lūpas, laikomas protingu.