¹Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.

¹Viešpatie, išgirsk mano maldą, ir mano šauksmas tepasiekia Tave.

²Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.

²Neslėpk savo veido nuo manęs tą dieną, kai esu varge. Palenk į mane savo ausį, kai šaukiuosi, skubėk man atsakyti.

³CXar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.

³Mano dienos pranyksta kaip dūmai, mano kaulai kaip židinys dega.

⁴Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, CXar mi forgesis mangxi mian panon.

⁴Kaip pakirsta žolė mano širdis džiūsta; aš pamirštu valgyti.

⁵De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.

⁵Nuo skaudžių aimanų oda prilipo prie mano kaulų.

⁶Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.

⁶Esu panašus į dykumų pelikaną, į pelėdą griuvėsiuose.

⁷Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

⁷Nemiegu ir esu vienišas kaip paukštis ant stogo.

⁸CXiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.

⁸Priešai mane užgaulioja, ir mano vardas jiems tapo keiksmažodžiu.

⁹CXar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,

⁹Pelenus valgau kaip duoną ir su ašaromis maišau savo gėrimą

¹⁰Kauxze de Via kolero kaj indigno; CXar Vi min levis kaj jxetis.

¹⁰dėl Tavo rūstybės ir pykčio, nes Tu mane pakėlei ir nubloškei žemėn.

¹¹Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.

¹¹Mano dienos yra tartum ištįsęs šešėlis, ir aš lyg žolė džiūstu.

¹²Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

¹²Bet Tu, Viešpatie, pasiliksi per amžius; Tave minės visos kartos.

¹³Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; CXar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.

¹³Tu pakilsi ir pasigailėsi Siono, nes atėjo metas jam suteikti malonę.

¹⁴CXar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, CXarma estas por ili gxia polvo.

¹⁴Tavo tarnams jo akmenys meilūs, jiems gaila jo dulkių.

¹⁵Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.

¹⁵Tavo vardo, Viešpatie, bijos pagonys ir Tavo šlovės­pasaulio karaliai.

¹⁶CXar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

¹⁶Kai Viešpats atstatys Sioną, Jis pasirodys savo šlovėje;

¹⁷Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.

¹⁷apleistųjų maldas Jis išklausys, jų prašymų nepaniekins.

¹⁸CXi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

¹⁸Tai tebūna užrašyta ateisiančiai kartai, kad tauta, kuri bus sukurta, girtų Viešpatį.

¹⁹CXar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

¹⁹Iš savo šventos aukštybės Viešpats pažvelgė žemyn, iš dangaus pažiūrėjo į žemę,

²⁰Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

²⁰kad išgirstų belaisvių dejones, išlaisvintų mirčiai skirtuosius,

²¹Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

²¹kad Sione būtų skelbiamas Viešpaties vardas ir girtų Jį Jeruzalėje,

²²Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

²²kai susiburs karalystės ir tautos tarnauti Viešpačiui.

²³Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

²³Jis susilpnino mane kelionėje, sutrumpino mano gyvenimo dienas.

²⁴Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

²⁴Aš sakiau: “Mano Dieve, neatimk manęs įpusėjus mano amžiui, Tavo metai tęsiasi per visas kartas.

²⁵En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.

²⁵Kadaise Tu sukūrei žemę ir dangūs yra Tavo rankų darbas.

²⁶Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.

²⁶Jie pražus, bet Tu pasiliksi. Jie visi susidėvės kaip drabužis, kaip rūbą juos pakeisi, ir jie bus pakeisti.

²⁷Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.

²⁷Bet Tu esi tas pats ir Tavo metai nesibaigs.

²⁸La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.

²⁸Tavo tarnų vaikai gyvens ir jų palikuonys įsitvirtins Tavo akivaizdoje”.