¹Al la hxorestro. De la sklavo de la Eternulo, David, kiu eldiris al la Eternulo la vortojn de cxi tiu kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de cxiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. Kaj li diris: Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!

¹“Mylėsiu Tave, Viešpatie, mano stiprybe!

²La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikajxo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia sxildo kaj la korno de mia savo, mia rifugxejo.

²Viešpats yra mano uola, tvirtovė ir išlaisvintojas. Dievas yra mano jėga, Juo pasitikėsiu; Jis­mano skydas, išgelbėjimo ragas, mano aukštas bokštas.

³Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi savigxas de miaj malamikoj.

³Šauksiuosi Viešpaties, kuris vertas gyriaus, ir taip būsiu išgelbėtas iš priešų.

⁴CXirkauxis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;

⁴Mirties kančios supo mane, bedievių antplūdis gąsdino mane.

⁵La sxnuroj de SXeol min cxirkauxis, La retoj de la morto min atingis.

⁵Pragaro kančios apraizgė mane, manęs laukė mirties pinklės.

⁶En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li auxdis mian vocxon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.

⁶Sielvarte šaukiausi Viešpaties, savo Dievo. Jis išgirdo savo šventykloje mano balsą, mano šauksmas pasiekė Jo ausis.

⁷Ektremis kaj ekskuigxis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmovigxis Kaj eksxanceligxis, cxar Li koleris.

⁷Susvyravo, sudrebėjo žemė, kalnų pamatai sujudėjo ir drebėjo, nes Viešpats užsirūstino.

⁸Levigxis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia busxo; Karboj ekflamis de gxi.

⁸Iš Jo šnervių kilo dūmai, iš burnos veržėsi naikinančios liepsnos, įkaitusios žarijos skraidė.

⁹Li klinis la cxielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

⁹Jis palenkė dangų ir nužengė, tamsa buvo po Jo kojomis.

¹⁰Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portigxis sur la flugiloj de la vento.

¹⁰Jis sėdėjo ant cherubo ir skrido, vėjo sparnai Jį nešė.

¹¹El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris cxirkaux Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.

¹¹Jis pasislėpė tamsoje, juodi vandenys ir debesys supo Jį.

¹²De la brilo antaux Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.

¹²Nuo spindesio Jo priekyje pro debesis veržėsi kruša ir degančios žarijos.

¹³Kaj la Eternulo ektondris en la cxielo, Kaj la Plejaltulo auxdigis Sian vocxon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.

¹³Viešpats sugriaudė danguose, Aukščiausiasis parodė savo balsą.

¹⁴Li jxetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; JXetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.

¹⁴Jis laidė strėles ir išsklaidė juos, siuntė žaibus ir juos sunaikino.

¹⁵Kaj malkovrigxis la kusxujoj de la akvoj, Kaj nudigxis la fundamentoj de la universo, De Via minaca vocxo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.

¹⁵Iškilo jūros dugnas, atsivėrė žemės pamatai nuo Tavo balso, Viešpatie, nuo Tavo rūstybės kvapo.

¹⁶Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

¹⁶Iš aukštybių Jis ištiesė ranką ir paėmė mane, ištraukė iš gausių vandenų.

¹⁷Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, cxar ili estas pli fortaj ol mi.

¹⁷Jis išgelbėjo mane iš galingo priešo, iš tų, kurie manęs nekentė, nes jie buvo stipresni už mane.

¹⁸Ili atingis min en la tago de mia malfelicxo; Sed la Eternulo farigxis mia subteno.

¹⁸Jie puolė mane aną pražūtingąją dieną, bet mano atrama buvo Viešpats.

¹⁹Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, cxar Li estas favora al mi.

¹⁹Jis išvedė mane į platybes ir išlaisvino mane, nes Jis pamėgo mane.

²⁰La Eternulo rekompencas min laux mia justeco; Laux la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

²⁰Viešpats atlygino man pagal mano teisumą, Jis atmokėjo man pagal mano rankų švarumą.

²¹CXar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaux mia Dio.

²¹Aš laikiausi Viešpaties kelio, neatsitraukiau nuo savo Dievo nusikalsdamas.

²²CXar cxiuj Liaj legxoj estis antaux mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

²²Jo įsakymai buvo prieš mane ir nuo Jo nuostatų neatsitraukiau.

²³Mi estis senkulpa antaux Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

²³Prieš Jį buvau atviras ir saugojaus, kad nenusikalsčiau.

²⁴Kaj la Eternulo rekompencis min laux mia justeco, Laux la pureco de miaj manoj antaux Liaj okuloj.

²⁴Todėl man atlygino Viešpats pagal mano teisumą, pagal mano rankų švarumą Jo akyse.

²⁵Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,

²⁵Gailestingam Tu pasirodai gailestingas, tobulam­tobulas,

²⁶Kun purulo Vi agas laux lia pureco, Kaj kun maliculo laux lia maliceco.

²⁶tyram Tu pasirodai tyras, su sukčiumi elgiesi suktai.

²⁷CXar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.

²⁷Tu gelbsti prispaustuosius, bet pažemini išdidžius žvilgsnius.

²⁸CXar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.

²⁸Tu, Viešpatie, uždegi man žiburį; Viešpats, mano Dievas, šviečia man tamsumoje.

²⁹CXar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.

²⁹Su Tavimi galiu pulti priešą, su Dievu­peršokti sieną.

³⁰La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas sxildo por cxiuj, kiuj Lin fidas.

³⁰Dievo kelias tobulas, Viešpaties žodis ugnimi valytas. Jis yra skydas visiems, kurie Juo pasitiki.

³¹CXar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

³¹Kas yra Dievas, jei ne Viešpats? Kas uola, jei ne mūsų Dievas?

³²Tiu Dio, kiu cxirkauxzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;

³²Jis apjuosia mane jėga, padaro mano kelią tobulą.

³³Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altajxoj;

³³Mano kojas Jis padaro kaip stirnos, į aukštumas mane iškelia.

³⁴Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn strecxi kupran pafarkon.

³⁴Mano rankas Jis moko kovoti, kad mano rankos sulaužytų plieninį lanką.

³⁵Vi donis al mi la sxildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.

³⁵Tu man davei išgelbėjimo skydą, Tavo dešinė palaikė mane, Tavo gerumas mane išaukštino.

³⁶Vi largxigas mian pasxon sub mi, Por ke ne sxanceligxu miaj piedoj.

³⁶Tu praplatinai mano žingsnius, kad mano kojos nepaslystų.

³⁷Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, gxis mi ilin pereigas.

³⁷Persekiojau priešus ir pasivijau, nepasukau atgal, kol jų nesunaikinau.

³⁸Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu levigxi; Ili falas sub miajn piedojn.

³⁸Sužeidžiau juos, kad nebegalėjo pasikelti, krito jie man po kojomis.

³⁹Vi cxirkauxzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi jxetas sub min.

³⁹Tu apjuosei mane jėga kovai ir atidavei man tuos, kurie sukilo prieš mane.

⁴⁰Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

⁴⁰Tu palenkei prieš mane mano priešus, kad galėčiau sunaikinti tuos, kurie manęs nekenčia.

⁴¹Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

⁴¹Jie šaukė, bet niekas nepadėjo, į Viešpatį kreipėsi­Jis neatsiliepė.

⁴²Mi disflugigas ilin, kiel polvon laux la vento; Kiel stratan koton mi ilin forjxetas.

⁴²Sutrypiau juos į žemės dulkes, kaip gatvių purvą sumyniau.

⁴³Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min cxefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

⁴³Išgelbėjai mane tautos kovose, man skyrei valdyti pagonis, tautos, kurių nepažinau, tarnaus man.

⁴⁴Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.

⁴⁴Kai tik išgirs apie mane, jie paklus man, svetimšaliai pasiduos man.

⁴⁵Aligentuloj senfortigxas, Kaj kuras terurite el siaj fortikajxoj.

⁴⁵Svetimšaliai išblykš, drebėdami išeis iš savo pilių.

⁴⁶Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:

⁴⁶Viešpats yra gyvas! Palaiminta tebūna mano uola! Aukštinamas tebūna mano išgelbėjimo Dievas.

⁴⁷Tiu Dio, kiu donas al mi vengxon Kaj submetas al mi popolojn,

⁴⁷Dievas atkeršija už mane ir pajungia man tautas.

⁴⁸Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

⁴⁸Jis gelbsti mane iš mano priešų. Tu iškėlei mane aukščiau nei tuos, kurie sukyla prieš mane, ir išlaisvinai nuo žiauraus žmogaus.

⁴⁹Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

⁴⁹Todėl dėkosiu Tau, Viešpatie, tarp pagonių, giedosiu gyrių Tavo vardui.

⁵⁰Li donas grandan helpon al Sia regxo, Kaj faras favorajxon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.

⁵⁰Didelį išgelbėjimą Jis suteikia savo karaliui ir parodo gailestingumą savo pateptajam Dovydui ir jo palikuonims per amžius”.