¹Al la hxorestro. Psalmo de David. Kanto. Vin oni fidas kaj gloras, ho Dio, en Cion; Kaj al Vi oni plenumas promesojn.

¹Sione, o Dieve, Tau priklauso gyrius ir Tau bus įvykdyti įžadai.

²Al Vi, kiu auxskultas pregxon, Venas cxiu karno.

²Tu, kuris išklausai maldas, pas Tave ateis kiekvienas kūnas.

³Krimajxoj min premas; Niajn pekojn Vi pardonos.

³Nusikaltimai yra stipresni už mane, Tu apvalai mus nuo mūsų kalčių.

⁴Felicxa estas tiu, kiun Vi elektas kaj alproksimigas al Vi, Ke li logxu en Viaj kortoj. Ni satigxu per la bonajxoj de Via domo, De Via sankta templo.

⁴Palaimintas žmogus, kurį Tu išrenki ir priimi, kad jis gyventų Tavo kiemuose. Mes sotinsimės gėrybėmis Tavo namų, Tavo šventos šventyklos.

⁵Per timindajxoj Vi respondas al ni en justeco, Ho Dio de nia savo, Espero de cxiuj finoj de la tero kaj de malproksimaj maroj,

⁵Tu nuostabiais ženklais atsakai mums, mūsų išgelbėjimo Dieve, pasitikėjime visų žemės pakraščių ir tolimiausių pajūrių!

⁶Vi, kiu fortigas montojn per Sia forto, Kiu estas zonita per potenco,

⁶Tu padėjai kalnus savo jėga, apsisiautęs galybe,

⁷Kiu kvietigas la bruadon de maroj, la bruadon de iliaj ondoj, Kaj la tumulton de popoloj.

⁷Tu nutildai jūrų ūžimą, jų bangų šniokštimą ir tautų triukšmą.

⁸Kaj ektimos pro Viaj mirakloj la logxantoj de la limoj; La lokojn de la sunlevigxo kaj sunsubiro Vi gxojigas.

⁸Žemės pakraščių gyventojai bijosi Tavo ženklų, rytus ir vakarus pripildai džiaugsmo.

⁹Vi memoras pri la tero, Kaj Vi donas al gxi akvon, kaj Vi forte gxin ricxigas; La torento de Dio estas plena de akvo; Vi pretigas gxian panon, cxar tiel Vi gxin arangxis.

⁹Tu aplankai žemę ir palaistai ją, padarai ją labai derlingą. Dievo upė yra pilna vandens. Tu leidi užderėti javams; taip Tu viską paruoši.

¹⁰Vi donas trinkon al gxiaj sulkoj, Vi ebenigas gxiajn bulojn; Per pluvego Vi gxin moligas, Vi benas gxiajn kreskajxojn.

¹⁰Tu palaistai jos vagas, sulygini grumstus, lietumi suminkštini ją, palaimini želmenis.

¹¹Vi kronas la jaron per Via bono; Kaj la signoj de Viaj piedoj gutas per graso.

¹¹Tu apvainikuoji metus derliumi, Tavo takai pilni riebalų.

¹²La stepoj de dezerto grasigxas, Kaj la montetoj zonigxas per gxojo.

¹²Žaliuoja tyrų ganyklos, džiūgauja pasipuošusios kalvos.

¹³La herbejoj kovrigxas per brutaroj, Kaj la kampoj vestigxas per greno; Ili gxojas kaj kantas.

¹³Pievos pilnos avių, slėniuose vešliai auga javai. Jie linksmai šūkauja ir gieda.