¹Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

¹Dieve, netylėk! Dieve, nenurimk ir nebūk tylus!

²CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

²Juk štai Tavo priešai triukšmauja, kelia galvas tie, kurie Tavęs nekenčia.

³Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.

³Prieš Tavo tautą jie rengia sąmokslą, tariasi prieš Tavo globotinius.

⁴Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

⁴Jie sako: “Eikime, išnaikinkime juos, kad šios tautos nebebūtų ir Izraelio vardo niekas nebeminėtų”.

⁵CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:

⁵Jie tariasi vieningai, susijungia prieš Tave;

⁶La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

⁶Edomo ir Moabo stovyklos, izmaelitai ir hagarai,

⁷Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;

⁷Gebalas, Amonas ir Amalekas, Filistija kartu su Tyro gyventojais.

⁸Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.

⁸Su jais kartu asirai eina, Loto palikuonims teikia paramą.

⁹Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,

⁹Padaryk jiems kaip Midjanui, kaip Siserai ir Jabinui prie Kišono upelio;

¹⁰Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.

¹⁰jie prie En Doro sunaikinti buvo, tapo mėšlu žemei patręšti.

¹¹Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,

¹¹Padaryk jų kunigaikščius kaip Orebą ir Zeebą, kaip Zebachą bei Calmuną­visus jų vadus,

¹²Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!

¹²kurie sakė: “Pasiglemžkime Dievo žemes!”

¹³Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.

¹³Dieve, padaryk juos lyg sūkurio blaškomus lapus, lyg šiaudus prieš vėją.

¹⁴Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

¹⁴Kaip ugnis sudegina mišką, kaip liepsna nudegina kalnus,

¹⁵Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

¹⁵taip gainiok juos audromis, gąsdink vėtromis.

¹⁶Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.

¹⁶Viešpatie, sugėdink jų veidus, kad jie ieškotų Tavo vardo!

¹⁷Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.

¹⁷Tegul visada juos gėda ir išgąstis lydi ir gėdoje jie tepražūna.

¹⁸Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

¹⁸Težino jie, kad Tas, kurio vardas Viešpats, visoje žemėje yra aukščiausias!