¹Pregxo de Moseo, homo de Dio. Mia Sinjoro, Vi estis por ni logxejo De generacio al generacio.

¹Viešpatie, Tu buvai mums prieglauda per kartų kartas!

²Antaux ol la montoj naskigxis Kaj Vi kreis la teron kaj la mondon, Kaj de eterne gxis eterne, Vi estas Dio.

²Pirma, negu buvo sutverti kalnai, žemė ir pasaulis, Tu, Dieve, esi nuo amžių ir per amžius!

³Vi venigas homon al polvo; Kaj Vi diras:Revenu, homidoj.

³Tu grąžini žmones į dulkes ir sakai: “Sugrįžkite, žmonių vaikai!”

⁴CXar mil jaroj estas en Viaj okuloj Kiel la hierauxa tago, kiu pasis, Kaj kiel nokta gardoparto.

⁴Juk tūkstantis metų Tavo akyse yra kaip vakarykštė diena, kuri praėjo, kaip sargybos laikas naktį.

⁵Vi forfluigas ilin torente, ili estas kiel songxo; Matene ili renovigxas kiel herbo:

⁵Tu pašalini žmones kaip rytmečio sapną, kaip žaliuojančią žolę.

⁶Matene gxi floras kaj gxermas, Vespere gxi dehakigxas kaj sekigxas.

⁶Rytą ji žydi, vakare nukertama ir sudžiūsta.

⁷Jes, ni pereas de Via kolero, Kaj de Via kolerego ni neniigxas.

⁷Tavo rūstybė sunaikina mus, Tavo pyktis mus gąsdina.

⁸Vi metis niajn malbonagojn antaux Vin, Nian kasxitajxon antaux la lumon de Via vizagxo.

⁸Tu laikai mūsų kaltes savo akivaizdoje, mūsų slaptas nuodėmes­savo veido šviesoje.

⁹CXar cxiuj niaj tagoj pasis sub Via kolero, Malaperis niaj jaroj, kiel sono.

⁹Mūsų dienos praeina Tau rūstaujant, mūsų metai kaip atodūsis.

¹⁰La dauxro de nia vivo estas sepdek jaroj, Kaj cxe forteco okdek jaroj; Kaj ilia tuta majesto estas penado kaj suferado, CXar gxi forkuras rapide kaj ni forflugas.

¹⁰Mūsų metų skaičius yra septyniasdešimt, o stipresniųjų­aštuoniasdešimt. Dauguma jų praeina varge ir kančiose. Jie greitai praeina, ir mes išnykstame.

¹¹Kiu scias la forton de Via kolero, Vian timindecon kaj Vian indignon?

¹¹Kas Tavo rūstybės jėgą supranta ir bijo Tavojo pykčio?

¹²Instruu nin kalkuli niajn tagojn, Por ke ni akiru sagxan koron.

¹²Pamokyk mus skaičiuoti mūsų dienas, kad įgytume išmintingą širdį!

¹³Returnu Vin, ho Eternulo! Kiel longe? Kaj kompatu Viajn sklavojn.

¹³Sugrįžk, Viešpatie! Ar ilgai? Būk gailestingas savo tarnams!

¹⁴Satigu nin matene per Via boneco; Kaj ni kantos kaj gxojos en la dauxro de nia tuta vivo.

¹⁴Gaivink mus nuo ryto savo gailestingumu, kad džiaugsmas ir linksmumas mus lydėtų visą amžių!

¹⁵GXojigu nin tiel longe, kiel Vi nin premis, Tiom da jaroj, kiom ni vidis mizeron.

¹⁵Suteik mums džiaugsmo už tas dienas, per kurias pažeminti buvome, už tuos metus, per kuriuos patyrėme pikta.

¹⁶Al Viaj sklavoj aperu Viaj faroj, Kaj Via beleco al iliaj infanoj.

¹⁶Tepamato Tavo tarnai Tavo darbus ir Tavo šlovę jų vaikai!

¹⁷Kaj la favoro de la Eternulo, nia Dio, estu super ni; Kaj la faron de niaj manoj fortikigu al ni, Kaj fortikigu la faron de niaj manoj.

¹⁷Viešpatie, Dieve, būk mums geras, įtvirtink mūsų darbus, daryk mūsų darbus sėkmingus!