¹Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni gxoje kriu al la rifugxejo de nia helpo.

¹Ateikite, giedokime Viešpačiui! Džiaugsmingą triukšmą kelkime savo išgelbėjimo uolai!

²Ni venu antaux Lian vizagxon kun glorado, Per psalmoj ni gxoje kriu al Li.

²Ateikime į Jo akivaizdą su padėka, džiaugsmingai giedokime Jam psalmes!

³CXar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Regxo super cxiuj dioj,

³Viešpats yra didis Dievas ir didis Karalius, didesnis už visus dievus.

⁴Kiu havas en Sia mano la profundajxojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altajxoj de la montoj;

⁴Jo rankoje yra žemės gelmės ir Jam priklauso kalnų viršūnės.

⁵Al kiu apartenas la maro, kaj Li gxin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.

⁵Jo yra jūra, nes Jis ją sutvėrė, ir sausuma Jo rankų darbas.

⁶Venu, ni klinigxu, ni jxetu nin teren, Ni genuu antaux la Eternulo, nia Kreinto.

⁶Ateikite, pulkime žemėn prieš Dievą ir pagarbinkime, atsiklaupkime prieš Viešpatį, kuris sutvėrė mus!

⁷CXar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia pasxtejo kaj la sxafoj de Lia mano. Hodiaux, se vi auxskultas Lian vocxon,

⁷Jis yra mūsų Dievas, o mes­Jo ganoma tauta ir Jo rankų globojamos avys! Šiandien, jeigu išgirsite Jo balsą,­

⁸Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,

⁸“neužkietinkite savo širdžių kaip Meriboje, kaip gundymo dieną dykumoje,

⁹Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.

⁹kur jūsų tėvai mane gundė ir mėgino, nors mano darbus buvo matę!

¹⁰Kvardek jarojn Mi indignis kontraux tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili estas popolo kun koro malgxusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;

¹⁰Keturiasdešimt metų mane liūdino ta karta, ir Aš pasakiau: ‘Ši tauta klysta savo širdyje ir nepažįsta mano kelių’.

¹¹Tial Mi jxuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

¹¹Užsirūstinęs jiems prisiekiau: ‘Jie neįeis į mano poilsį!’ ”