1Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.
1¶ He waiata; he pikitanga. I karanga ahau ki a koe, e Ihowa, i roto i nga hohonu.
2Mia Sinjoro, auxskultu mian vocxon; Viaj oreloj atentu la vocxon de mia petego.
2E te Ariki, whakarongo mai ki toku reo: kia anga mai ou taringa ki toku reo inoi.
3Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?
3Me i maharatia e koe nga kino, e Ihowa, ko wai, e te Ariki, e tu?
4Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.
4Otira he muru hara tau, e wehingia ai koe.
5Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.
5¶ E tatari ana ahau ki a Ihowa; e tatari ana toku wairua: e tumanako ana hoki ahau ki tana kupu.
6Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.
6Ko te taringa o toku wairua i te Ariki nui atu i to te hunga e whanga ana ki te ata; ae, i to te hunga e whanga ana ki te ata.
7Izrael fidu la Eternulon; CXar cxe la Eternulo estas favorkoreco Kaj cxe Li estas granda liberigo.
7E Iharaira, kia tumanako ki a Ihowa, kei a Ihowa hoki te mahi tohu, a kei a ia te hokonga nui.
8Kaj Li liberigos Izraelon De cxiuj liaj pekoj.
8A mana a Iharaira e hoko i roto i ona he katoa.