¹Kaj tiuj tri viroj cxesis respondi al Ijob, cxar li opiniis sin prava.

¹De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

²Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Barahxel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraux Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

²Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus* og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud, / {* 1MO 22, 21.}

³kaj kontraux liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

³og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

⁴Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, cxar ili estis pli agxaj ol li.

⁴Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

⁵Sed kiam Elihu vidis, ke ne trovigxas respondo en la busxo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

⁵Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

⁶Kaj ekparolis Elihu, filo de Barahxel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

⁶Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

⁷Mi pensis:La agxo parolu, Kaj la jarmulto montru sagxon.

⁷Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

⁸Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

⁸Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

⁹Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias jugxi,

⁹De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

¹⁰Tial mi diras:Auxskultu min; Mi ankaux eldiros mian opinion.

¹⁰Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

¹¹Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, GXis vi trovos la gxustan parolon.

¹¹Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

¹²Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

¹²Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

¹³Ne diru:Ni trovis la sagxon. Dio instruu lin, ne homo.

¹³Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

¹⁴Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

¹⁴Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

¹⁵Ili perdis la kuragxon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

¹⁵De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

¹⁶Mi atendis, gxis ili cxesos paroli; Sed cxar ili haltis kaj ne plu respondis,

¹⁶Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

¹⁷Tial ankaux mi de mia flanko respondos, Mi ankaux eldiros mian opinion.

¹⁷Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

¹⁸CXar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

¹⁸For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

¹⁹Mia interno estas kiel vino sxtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

¹⁹Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

²⁰Mi ekparolos, kaj tiam farigxos al mi pli facile; Mi malfermos mian busxon, kaj mi respondos.

²⁰Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

²¹Mi ne atentos la vizagxon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

²¹Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

²²CXar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.

²²for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.