¹Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.

¹Ja, over dette forferdes mitt hjerte og hopper i mitt bryst.

²Auxskultu atente en la bruo Lian vocxon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia busxo.

²Hør, hør braket av hans røst og det drønn som går ut av hans munn!

³Sub la tutan cxielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.

³Under hele himmelen lar han det fare, og han sender sitt lys til jordens ytterste ender.

⁴Post gxi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta vocxo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam auxdigxas Lia vocxo.

⁴Efterpå brøler røsten, han tordner med sin veldige røst; han holder ikke lynene tilbake når hans røst lar sig høre.

⁵Mirinde tondras Dio per Sia vocxo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.

⁵Gud tordner underfullt med sin røst; han gjør storverk, og vi forstår dem ikke.

⁶Al la negxo Li diras:Falu sur la teron; Ankaux al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.

⁶Han sier til sneen: Fall til jorden! - og likeså til skyllregnet, sitt sterke skyllregn.

⁷Sur la manon de cxiu homo Li metas sigelon, Por ke cxiuj homoj sciu Lian faron.

⁷Hvert menneskes hånd forsegler han*, forat alle mennesker som han har skapt, må komme til å kjenne ham. / {* d.e. han gjør det umulig for mennesket å utføre sitt arbeid på marken.}

⁸La sovagxa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia logxejo.

⁸Da går de ville dyr inn i sine huler, og de holder sig i sine hi.

⁹El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.

⁹Fra Sydens innerste kammer kommer storm, og med nordenvinden kommer kulde.

¹⁰De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo farigxas kvazaux fandajxo.

¹⁰Av Guds ånde kommer is, og brede vann bindes.

¹¹La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo dissxutas Lian lumon.

¹¹Med væte fyller han skyen, og han spreder sine lynskyer,

¹²Li direktas ilin cxirkauxen, kien Li volas, Por ke ili plenumu cxion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:

¹²og de svinger hit og dit, efter som han leder dem, forat de skal utføre alt det han byder dem, over den vide jord;

¹³CXu por puno de ia lando, CXu por favorkorajxo Li ilin direktas.

¹³enten til tukt, når det er til gagn for hans jord, eller til velsignelse lar han dem komme.

¹⁴Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.

¹⁴Vend ditt øre til dette, Job! Stå stille og gi akt på Guds under!

¹⁵CXu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?

¹⁵Forstår du hvorledes Gud styrer dem og lar sine skyers lyn blinke frem?

¹⁶CXu vi komprenas, cxe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?

¹⁶Forstår du hvorledes skyene svever om i luften, forstår du den Allvitendes under,

¹⁷Kiamaniere viaj vestoj varmigxas, Kiam la tero kvietigxas de sude?

¹⁷du hvis klær blir varme når jorden ligger og dormer i sønnenvind?

¹⁸CXu vi povas etendi kun Li la cxielon, Firman kiel fandita spegulo?

¹⁸Kan du med ham spenne ut himmelen, så fast som et speil av støpt metall?

¹⁹Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.

¹⁹Lær oss hvad vi skal si til ham! Vi kan ikke fremføre noget for bare mørke.

²⁰CXu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.

²⁰Skal det fortelles ham at jeg vil tale med ham? Har nogen sagt at han ønsker sin egen undergang?

²¹Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la cxielo, Kiam la vento pasas kaj purigas gxin.

²¹Og nu, menneskene ser ikke lyset, enda det skinner klart på himmelen, og en vind er faret frem og har renset den.

²²De norde venas oro; CXirkaux Dio estas terura brilo.

²²Fra Norden kommer gull; om Gud er der en forferdende herlighet.

²³La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.

²³Den Allmektige finner vi ikke, han som er så stor i makt; men retten og den strenge rettferdighet krenker han ikke.

²⁴Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la sagxuloj.

²⁴Derfor frykter menneskene ham; men han enser ikke nogen selvklok mann.