¹CXu vi povas eltiri levjatanon per fisxhoko, Aux ligi per sxnuro gxian langon?

¹Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

²CXu vi povas trameti kanon tra gxia nazo Kaj trapiki gxian vangon per pikilo?

²Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

³CXu gxi multe petegos vin, Aux parolos al vi flatajxojn?

³Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

⁴CXu gxi faros interligon kun vi? CXu vi povas preni gxin kiel porcxiaman sklavon?

⁴Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

⁵CXu vi amuzigxos kun gxi kiel kun birdo? Aux cxu vi ligos gxin por viaj knabinoj?

⁵Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

⁶CXu kamaradoj gxin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

⁶Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

⁷CXu vi povas plenigi per pikiloj gxian hauxton Kaj per fisxistaj hokoj gxian kapon?

⁷De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

⁸Metu sur gxin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj gxin ne plu entreprenos.

⁸Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

⁹Vidu, la espero cxiun trompos; Jam ekvidinte gxin, li falos.

⁹Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

¹⁰Neniu estas tiel kuragxa, por inciti gxin; Kiu do povas stari antaux Mi?

¹⁰Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

¹¹Kiu antauxe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta cxielo cxio estas Mia.

¹¹Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

¹²Mi ne silentos pri gxiaj membroj, Pri gxia forto kaj bela staturo.

¹²Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

¹³Kiu povas levi gxian veston? Kiu aliros al gxia paro da makzeloj?

¹³På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

¹⁴Kiu povas malfermi la pordon de gxia vizagxo? Teruro cxirkauxas gxiajn dentojn.

¹⁴Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

¹⁵GXiaj fieraj skvamoj estas kiel sxildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

¹⁵Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

¹⁶Unu kuntusxigxas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

¹⁶Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

¹⁷Unu alfortikigxis al la alia, Interkunigxis kaj ne disigxas.

¹⁷Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

¹⁸GXia terno briligas lumon, Kaj gxiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la cxielrugxo.

¹⁸Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

¹⁹El gxia busxo eliras torcxoj, Elkuras flamaj fajreroj.

¹⁹Buens sønn* jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den. / {* pilen.}

²⁰El gxiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aux kaldrono.

²⁰Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

²¹GXia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el gxia busxo.

²¹På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

²²Sur gxia kolo logxas forto, Kaj antaux gxi kuras teruro.

²²Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

²³La partoj de gxia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur gxi, kaj ne sxanceligxas.

²³Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

²⁴GXia koro estas malmola kiel sxtono, Kaj fortika kiel suba muelsxtono.

²⁴Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

²⁵Kiam gxi sin levas, ektremas fortuloj, Konsternigxas de teruro.

²⁵Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.

²⁶Glavo, kiu alproksimigxas al gxi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aux kiraso.

²⁷Feron gxi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

²⁸Ne forpelos gxin sago; SXtonoj el sxtonjxetilo farigxas pajleroj antaux gxi.

²⁹Bastonegon gxi rigardas kiel pajlon, Kaj gxi mokas la sonon de lanco.

³⁰Sube gxi havas akrajn pecetojn; Kiel drasxrulo gxi kusxas sur la sxlimo.

³¹Kiel kaldronon gxi ondigas la profundon; La maron gxi kirlas kiel sxmirajxon.

³²La vojo post gxi lumas; La abismo aperas kiel grizajxo.

³³Ne ekzistas sur la tero io simila al gxi; GXi estas kreita sentima.

³⁴GXi rigardas malestime cxion altan; GXi estas regxo super cxiuj sovagxaj bestoj.