¹Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vanajxon?

¹Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

²Levigxas regxoj de la tero, Kaj eminentuloj konsiligxas kune, Kontraux la Eternulo kaj kontraux Lia sanktoleito, dirante:

²Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

³Ni dissxiru iliajn ligilojn, Kaj ni dejxetu de ni iliajn sxnurojn!

³La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

⁴La logxanta en la cxielo ridas, La Sinjoro mokas ilin.

⁴Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

⁵Tiam Li parolos al ili en Sia kolero, Kaj per Sia furiozo Li ilin ektimigos, dirante:

⁵Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

⁶Mi starigis ja Mian regxon Super Cion, Mia sankta monto.

⁶Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

⁷Mi raportos pri la decido: La Eternulo diris al mi:Vi estas Mia filo, Hodiaux Mi vin naskis.

⁷Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

⁸Petu Min, kaj Mi donos al vi popolojn por heredo, Kaj por posedo limojn de tero.

⁸Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

⁹Vi disbatos ilin per fera sceptro, Kiel potan vazon vi ilin dispecigos.

⁹Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

¹⁰Kaj nun, ho regxoj, prudentigxu; Instruigxu, jugxistoj de la tero!

¹⁰Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

¹¹Servu al la Eternulo kun timo, Kaj gxoju kun tremo.

¹¹Tjen Herren med frykt og juble med beven!

¹²Kisu la filon, ke Li ne koleru, kaj vi ne pereu sur la vojo, CXar baldaux ekbrulos Lia kolero. Felicxaj estas cxiuj, kiuj fidas Lin.

¹²Kyss* Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham**. / {* d.e. hyld, 1SA 10, 1.} / {** SLM 34, 9; 84, 13.}