1Psalmo de David, kiam li forkuris de sia filo Absxalom. Ho Eternulo, kiel multaj estas miaj premantoj, Multaj levigxis kontraux mi!
1En salme av David, da han flydde for Absalom, sin sønn.
2Multaj diradas pri mia animo: Ne ekzistas por li savo de Dio. Sela.
2Herre, hvor mange mine fiender er! Mange reiser sig imot mig.
3Sed Vi, ho Eternulo, estas sxildo por mi, Mia honoro kaj levanto de mia kapo.
3Mange sier til min sjel: Det er ingen frelse for ham hos Gud. Sela*. / {* et musikalsk uttrykk.}
4Per mia vocxo mi vokas al la Eternulo, Kaj Li respondas al mi de Sia sankta monto. Sela.
4Men du, Herre, er et skjold omkring mig, min ære og den som opløfter mitt hode!
5Mi kusxigxas kaj endormigxas, Kaj mi vekigxas, cxar la Eternulo min subtenas.
5Høit ropte jeg til Herren, og han svarte mig fra sitt hellige berg. Sela.
6Mi ne timas miriadojn da kontrauxuloj, Kiuj estas cxirkaux mi.
6Jeg la mig og sov inn, jeg våknet; for Herren støtter mig.
7Levigxu, ho Eternulo, savu min, mia Dio; CXar Vi frapis al cxiuj miaj malamikoj la vangojn, La dentojn de la malpiuloj Vi frakasis.
7Jeg frykter ikke for titusener av folk, som har lagt sig mot mig rundt omkring.
8CXe la Eternulo estas la savo; Super Via popolo estu Via beno. Sela.
8Reis dig, Herre, frels mig, min Gud! For du har slått alle mine fiender på kinnbenet, du har sønderbrutt de ugudeliges tenner.
9Herren hører frelsen til; over ditt folk være din velsignelse! Sela.