1Al la hxorestro. Por kordaj instrumentoj. Instruo de David. Auxskultu, ho Dio, mian pregxon, Kaj ne kasxu Vin de mia petego.
1Til sangmesteren; med strengelek; en læresalme av David.
2Atentu min, kaj respondu al mi; Mi gxemas en mia malgxojo, kaj mi ploregas,
2Vend øret, Gud, til min bønn, og skjul dig ikke for min inderlige begjæring!
3Pro la kriado de la malamiko, Pro la premado de la malbonulo, CXar ili preparas kontraux mi malicon Kaj kolere min malamas.
3Gi akt på mig og svar mig! Mine sorgfylte tanker farer hit og dit, og jeg må stønne,
4Mia koro tremas en mi; Kaj teruroj de morto min atakis;
4for fiendens røst, for den ugudeliges undertrykkelse; for de velter elendighet over mig, og i vrede forfølger de mig.
5Timo kaj tremo venis sur min, Kaj konsternego min kovris.
5Mitt hjerte bever i mitt bryst, og dødens redsler er falt på mig.
6Kaj mi diris:Ho, se mi havus flugilojn kiel kolombo! Mi forflugus kaj mi ie eklogxus;
6Frykt og beven kommer over mig, og forferdelse legger sig over mig.
7Malproksimen mi forigxus, Mi eklogxus en dezerto. Sela.
7Og jeg sier: Gid jeg hadde vinger som duen! Da vilde jeg flyve bort og feste bo.
8Mi rapidus al rifugxejo For de ventego kaj fulmotondro.
8Se, jeg vilde flykte langt bort, jeg vilde ta herberge i ørkenen. Sela.
9Pereigu, ho mia Sinjoro, disigu ilian langon; CXar mi vidas rabadon kaj malpacon en la urbo.
9Jeg vilde i hast søke mig et tilfluktssted for den rasende vind, for stormen.
10Tage kaj nokte ili cxirkauxas gxiajn murojn; Kaj malbonfaroj estas interne de gxi;
10Opsluk dem, Herre, kløv deres tungemål! For jeg ser vold og kiv i byen.
11Pereigemo estas interne de gxi, Kaj trompo kaj falso ne forlasas gxian straton.
11Dag og natt vandrer de omkring den på dens murer, og elendighet og ulykke er inneni den.
12Ne malamiko min ja insultas-mi tion tolerus; Ne mia malamanto tenas sin grande kontraux mi-mi kasxus min de li;
12Fordervelse er inneni den, og undertrykkelse og svik viker ikke fra dens torv.
13Sed vi, kiu estas tia sama homo, kiel mi, Mia amiko, mia kamarado,
13For ikke er det en fiende som håner mig, ellers vilde jeg bære det; ikke er det min avindsmann som ophøier sig over mig, ellers vilde jeg skjule mig for ham;
14Vi, kun kiu ni kune intime paroladis, Iradis en la domon de Dio en la homamaso.
14men det er du, du som var min likemann, min venn og min kjenning -
15La morto ilin kaptu, Ili iru vivaj en SXeolon; CXar malbonagado estas en iliaj logxejoj, en ilia mezo.
15vi som levde sammen i fortrolig omgang, som vandret til Guds hus blandt den glade høitidsskare.
16Mi vokas al Dio, Kaj la Eternulo min savos.
16Ødeleggelse komme over dem! La dem fare levende ned i dødsriket! For ondskap hersker i deres bolig, i deres hjerte.
17Vespere kaj matene kaj tagmeze mi plendas kaj gxemas; Kaj Li auxskultas mian vocxon.
17Jeg vil rope til Gud, og Herren skal frelse mig.
18Li liberigis pace mian animon de atako kontraux mi, Kiam ili grandanombre estis kontraux mi.
18Aften og morgen og middag vil jeg klage og sukke, så hører han min røst.
19Dio auxskultos, kaj Li humiligos ilin, La vivanto de eterne; Sela. CXar ili ne sxangxigxas Kaj ili ne timas Dion.
19Han forløser min sjel fra striden imot mig og gir mig fred; for i mengde er de omkring mig.
20Li metis sian manon sur siajn amikojn, Li rompis sian interligon;
20Gud skal høre og svare* dem - han troner jo fra fordums tid, sela - dem som ikke vil bli anderledes, og som ikke frykter Gud. / {* d.e. straffe.}
21Pli glata ol butero estas lia busxo, Sed milito estas en lia koro; Liaj vortoj estas pli delikataj ol oleo, Sed ili estas nudigitaj glavoj.
21Han* legger hånd på dem som har fred med ham, han vanhelliger sin pakt. / {* SLM 55, 13. 14.}
22Metu vian sxargxon sur la Eternulon, Kaj Li vin subtenos; Neniam Li lasos fali piulon.
22Hans munns ord er glatte som smør, men hans hjertes tanke er strid; hans ord er bløtere enn olje, og dog er de dragne sverd.
23Vi, ho Dio, malsuprenigos ilin en la foson de pereo; La homoj de sango kaj falso ne atingos la duonon de siaj tagoj; Sed mi fidas Vin.
23Kast på Herren det som tynger dig! Han skal holde dig oppe; han skal i evighet ikke la den rettferdige rokkes.
24Og du, Gud, skal støte dem ned i gravens dyp; blodgjerrige og falske menn skal ikke nå det halve av sine dager; men jeg setter min lit til dig.