¹Al la hxorestro. Por Jonatelem-rehxokim. Verko de David, kiam kaptis lin la Filisxtoj en Gat. Korfavoru min, ho Dio, cxar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

¹Til sangmesteren; efter "Den målløse due på de fjerne steder"*; av David; en gyllen sang da filistrene grep ham i Gat**. / {* kanskje melodien.} / {** 1SA 21, 10 fg.}

²Miaj malamikoj volas min engluti cxiutage, CXar multaj militas kontraux mi fiere.

²Vær mig nådig, Gud! for mennesker vil opsluke mig; hele dagen trenger de mig med krig.

³En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

³Mine fiender søker å opsluke mig hele dagen; for mange er de som strider mot mig i overmot.

⁴Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

⁴På den dag jeg frykter, setter jeg min lit til dig.

⁵Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; CXiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

⁵Ved Gud priser jeg hans ord; til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde kjød kunne gjøre mig?

⁶Ili kolektigxas, embuskas, observas miajn pasxojn, Penante kapti mian animon.

⁶Hele dagen forvender de mine ord; alle deres tanker er mig imot til det onde.

⁷Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

⁷De slår sig sammen, de lurer, de tar vare på mine trin, fordi de står mig efter livet.

⁸Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

⁸Skulde de undslippe tross sin ondskap? Støt folkeslag ned i vrede, Gud!

⁹Tiam miaj malamikoj returnigxos malantauxen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

⁹Hvor ofte jeg har flyktet, det har du tellet; mine tårer er gjemt i din flaske; står de ikke i din bok?

¹⁰Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

¹⁰Da skal mine fiender vende tilbake, på den dag jeg roper; dette vet jeg at Gud er med mig.

¹¹Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

¹¹Ved Gud priser jeg ordet; ved Herren priser jeg ordet.

¹²Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

¹²Til Gud setter jeg min lit, jeg frykter ikke; hvad skulde et menneske kunne gjøre mig?

¹³CXar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpusxigxo, Por ke mi iradu antaux Dio En la lumo de la vivo.

¹³På mig, Gud, hviler løfter til dig; jeg vil betale dig med takksigelser.

¹⁴For du har fridd min sjel fra døden, ja mine føtter fra fall, så jeg kan vandre for Guds åsyn i de levendes lys.