¹Vin, ho Eternulo, mi fidas: Mi neniam estu hontigita.

¹Til dig, Herre, setter jeg min lit; la mig aldri i evighet bli til skamme!

²Per Via justeco savu min kaj liberigu min; Klinu al mi Vian orelon, kaj helpu min.

²Utfri mig og redd mig ved din rettferdighet! Bøi ditt øre til mig og frels mig!

³Estu por mi fortika roko, kien mi povus cxiam veni, Kiun Vi destinis por mia savo; CXar Vi estas mia roko kaj mia fortikajxo.

³Vær mig en klippe til bolig, dit jeg alltid kan gå, du som har fastsatt frelse for mig! For du er min klippe og min festning.

⁴Ho mia Dio, liberigu min el la mano de malbonulo, El la mano de krimulo kaj premanto.

⁴Min Gud, utfri mig av den ugudeliges hånd, av den urettferdiges og undertrykkerens vold!

⁵CXar Vi estas mia espero, ho mia Sinjoro; La Eternulo estas mia fido de post mia juneco.

⁵For du er mitt håp, Herre, Herre min tillit fra min ungdom av.

⁶Vin mi fidis de la embrieco, De la ventro de mia patrino Vi estas mia protektanto; Vin mi cxiam gloros.

⁶Til dig har jeg støttet mig fra mors liv av; du er den som drog mig ut av min mors skjød; om dig vil jeg alltid synge min lovsang.

⁷Mirindajxo mi estis por multaj; Kaj Vi estas mia forta rifugxejo.

⁷Som et under har jeg vært for mange, men du er min sterke tilflukt.

⁸Mia busxo estas plena de glorado por Vi, CXiutage de Via majesto.

⁸Min munn er full av din pris, hele dagen av din herlighet.

⁹Ne forpusxu min en la tempo de maljuneco; Kiam konsumigxos miaj fortoj, tiam ne forlasu min.

⁹Forkast mig ikke i alderdommens tid, forlat mig ikke når min kraft forgår!

¹⁰CXar miaj malamikoj parolas pri mi, Kaj tiuj, kiuj insidas kontraux mia animo, konsiligxas inter si,

¹⁰For mine fiender har sagt om mig, de som tar vare på mitt liv, rådslår tilsammen

¹¹Dirante:Dio lin forlasis; Persekutu kaj kaptu lin, cxar neniu lin savos.

¹¹og sier: Gud har forlatt ham; forfølg og grip ham, for det er ingen som redder!

¹²Ho Dio, ne malproksimigxu de mi; Ho mia Dio, rapidu, por helpi min.

¹²Gud, vær ikke langt borte fra mig! Min Gud, skynd dig å hjelpe mig!

¹³Estu hontigitaj kaj malaperu la persekutantoj de mia animo; De honto kaj malhonoro estu kovritaj tiuj, kiuj deziras al mi malbonon.

¹³La dem som står mig efter livet, bli til skamme og gå til grunne! La dem som søker min ulykke, bli klædd i skam og spott!

¹⁴Kaj mi cxiam fidos Kaj cxiam pligrandigos Vian gloron.

¹⁴Og jeg vil alltid håpe, og til all din pris vil jeg legge ny pris.

¹⁵Mia busxo rakontos Vian justecon, CXiutage Vian helpon, CXar mi ne povus cxion elkalkuli.

¹⁵Min munn skal fortelle om din rettferdighet, hele dagen om din frelse; for jeg vet ikke tall derpå.

¹⁶Mi gloros la fortojn de mia Sinjoro, la Eternulo; Mi rakontos nur Vian justecon.

¹⁶Jeg vil fremføre Herrens, Israels Guds veldige gjerninger, jeg vil prise din rettferdighet, din alene.

¹⁷Ho Dio, Vi instruis min detempe de mia juneco; Kaj gxis nun mi predikas pri Viaj mirakloj.

¹⁷Gud, du har lært mig det fra min ungdom av, og inntil nu kunngjør jeg dine undergjerninger.

¹⁸Ankaux gxis la maljuneco kaj grizeco ne forlasu min, ho Dio, GXis mi rakontos pri Via brako al la estonta generacio, Pri Via forto al cxiuj venontoj.

¹⁸Forlat mig da heller ikke inntil alderdommen og de grå hår, Gud, inntil jeg får kunngjort din arm for efterslekten, din kraft for hver den som skal komme.

¹⁹Via justeco, ho Dio, estas tre alta; En la grandaj faroj, kiujn Vi plenumis, Ho Dio, kiu Vin egalas?

¹⁹Og din rettferdighet, Gud, når til det høie; du som har gjort store ting, Gud, hvem er som du?

²⁰Vi vidigis al mi grandajn kaj kruelajn suferojn, Sed Vi denove min vivigis, Kaj el la abismoj de la tero Vi denove min eligis.

²⁰Du som har latt oss se mange trengsler og ulykker, du vil igjen gjøre oss levende og igjen dra oss op av jordens avgrunner.

²¹Vi pliigas mian grandecon Kaj denove min konsolas.

²¹Du vil øke min storhet og vende om og trøste mig.

²²Kaj mi gloros Vin per psaltero por Via fideleco, ho mia Dio; Mi kantos al Vi per harpo, Ho Sanktulo de Izrael!

²²Så vil jeg også prise dig med harpespill, din trofasthet, min Gud! Jeg vil lovsynge dig til citar, du Israels Hellige!

²³GXojas miaj lipoj, kiam mi kantas al Vi; Kaj mia animo, kiun Vi savis.

²³Mine leber skal juble, for jeg vil lovsynge dig, og min sjel, som du har forløst.

²⁴Kaj mia lango cxiutage rakontas Vian justecon; CXar hontigitaj kaj malhonoritaj estas tiuj, kiuj deziras al mi malbonon.

²⁴Min tunge skal også hele dagen tale om din rettferdighet; for de er blitt til spott, de er blitt til skamme, de som søker min ulykke.