¹Al la hxorestro. Por Jedutun. Psalmo de Asaf. Mia vocxo iras al Dio, kaj mi krias; Mia vocxo iras al Dio, ke Li auxskultu min.

¹Til sangmesteren, for Jedutun*; av Asaf; en salme. / {* SLM 62, 1.}

²En la tago de mia suferado mi sercxas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne mallevigxas; Mia animo ne volas konsoligxi.

²Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

³Mi rememoras Dion, kaj mi gxemas; Mi meditas, kaj mia spirito malgxojas. Sela.

³På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

⁴Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

⁴Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. Sela.

⁵Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antauxlonge pasintaj.

⁵Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

⁶Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

⁶Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

⁷CXu por eterne mia Sinjoro forpusxis? Kaj cxu Li ne plu favoros?

⁷Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

⁸CXu por eterne cxesigxis Lia boneco? CXu Lia promeso ne plenumigxos por cxiuj generacioj?

⁸Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

⁹CXu Dio forgesis indulgi? CXu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

⁹Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

¹⁰Kaj mi diris:Tio estas mia aflikto, Ke aliigxis la dekstra mano de la Plejaltulo.

¹⁰Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? Sela.

¹¹Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

¹¹Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

¹²Mi meditos pri cxiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

¹²Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

¹³Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

¹³Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

¹⁴Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

¹⁴Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

¹⁵Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

¹⁵Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

¹⁶Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuigxis.

¹⁶Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. Sela.

¹⁷Nubegoj versxis akvon, La cxielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

¹⁷Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

¹⁸La vocxo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj sxanceligxis la tero.

¹⁸Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

¹⁹Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj pasxosignoj ne estis videblaj.

¹⁹Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

²⁰Vi kondukis Vian popolon kiel sxafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

²⁰Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.

²¹Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.