1Al la hxorestro. Por mut-labeno. Psalmo de David. Mi gloros Vin, ho Eternulo, per mia tuta koro; Mi rakontos cxiujn Viajn mirindajxojn.
1Til sangmesteren, efter Mutlabbén*; en salme av David. / {* betydningen ukjent.}
2Mi gxojos kaj triumfos pro Vi; Mi kantos Vian nomon, ho Vi Plejalta.
2Jeg vil prise Herren av hele mitt hjerte, jeg vil forkynne alle dine undergjerninger.
3CXar miaj malamikoj turnigxas malantauxen, Ili falas kaj pereas antaux Vi.
3Jeg vil glede og fryde mig i dig, jeg vil lovsynge ditt navn, du Høieste,
4CXar Vi faris por mi jugxon kaj plenumon de legxo; Vi sidigxis sur la trono, Vi justa jugxanto.
4fordi mine fiender viker tilbake, faller og omkommer for ditt åsyn.
5Vi indignis kontraux la popoloj, Vi pereigis malpiulojn, Ilian nomon Vi ekstermis por cxiam kaj eterne.
5For du har hjulpet mig til rett og dom, du har satt dig på tronen som rettferdig dommer.
6La malamikoj malaperis, ruinigxis por cxiam; Iliajn urbojn Vi renversis, La memoro pri ili pereis kune kun ili.
6Du har truet hedningene, tilintetgjort den ugudelige; deres navn har du utslettet evindelig og alltid.
7Sed la Eternulo restas eterne, Li pretigis Sian tronon por jugxo.
7Fiendenes boliger er helt ødelagt for all tid, og byene har du omstyrtet, deres minne er tilintetgjort.
8Kaj Li jugxos la mondon kun justeco, Li plenumos legxojn inter la popoloj kun senpartieco.
8Og Herren troner til evig tid, han har reist sin trone til dom,
9Kaj la Eternulo estos rifugxo por la premato, Rifugxo en la tempo de mizero.
9og han dømmer jorderike med rettferdighet, han avsier dom over folkene med rettvishet.
10Kaj esperos al Vi tiuj, kiuj konas Vian nomon, CXar Vi ne forlasas tiujn, kiuj sercxas Vin, ho Eternulo.
10Og Herren er en borg for den undertrykte, en borg i nødens tider.
11Kantu al la Eternulo, kiu logxas sur Cion, Rakontu inter la popoloj Liajn farojn.
11Og de som kjenner ditt navn, stoler på dig; for du har ikke forlatt dem som søker dig, Herre!
12CXar vengxante por la sango, Li memoras pri ili, Li ne forgesas la krion de malfelicxuloj.
12Lovsyng Herren, som bor på Sion, kunngjør blandt folkene hans store gjerninger!
13Estu favora al mi, ho Eternulo; Vidu, kion mi suferas de miaj malamikoj, Vi, kiu suprenlevas min el la pordegoj de la morto,
13For han som hevner blod, kommer de elendige i hu, han glemmer ikke deres skrik.
14Por ke mi rakontu Vian tutan gloron En la pordegoj de la filino de Cion Kaj mi gxoju pro Via savo.
14Vær mig nådig, Herre! Se det jeg må lide av dem som hater mig, du som løfter mig op fra dødens porter,
15Enigxis la popoloj en la kavon, kiun ili elfosis; En la reton, kiun ili metis, enkaptigxis ilia piedo.
15forat jeg skal forkynne all din pris, i Sions datters porter fryde mig i din frelse.
16Oni ekkonas la Eternulon laux la jugxo, kiun Li faris; Per la faroj de siaj manoj estas kaptita la malpiulo. Higajon. Sela.
16Hedningene er sunket i den grav de gravde; deres fot er fanget i det garn de skjulte.
17La malbonuloj reiru en SXeolon, CXiuj popoloj, kiuj forgesas Dion.
17Herren er blitt kjent, han har holdt dom; han fanger den ugudelige i hans egne henders gjerning. Higgajon*. Sela. / {* kanskje et musikalsk uttrykk.}
18CXar ne por cxiam malricxulo estos forgesita, Kaj la espero de mizeruloj ne pereos por eterne.
18De ugudelige skal fare ned til dødsriket, alle hedninger, som glemmer Gud.
19Levigxu, ho Eternulo, ke homoj ne tro fortigxu; La popoloj estu jugxataj antaux Via vizagxo.
19For ikke skal den fattige glemmes for all tid; de saktmodiges håp skal ikke gå til grunne for evig.
20Metu, ho Eternulo, timon sur ilin, La popoloj sciu, ke ili estas homoj. Sela.
20Reis dig, Herre! La ikke mennesker få makt, la hedningene bli dømt for ditt åsyn!
21La frykt komme over dem, Herre! La hedningene kjenne at de er mennesker! Sela.