1Kial, ho Eternulo, Vi staras malproksime? Kial Vi kasxas Vin en la tempo de la mizero?
1Hvorfor, Herre, står du langt borte? Hvorfor skjuler du ditt åsyn i trengsels tider?
2Pro la malhumileco de malbonulo suferas malricxulo; Ili kaptigxu per la artifikoj, kiujn ili elpensis.
2Ved den ugudeliges overmot engstes de elendige; de fanges i de onde råd han har uttenkt.
3CXar malbonulo fanfaronas pri la kapricoj de sia animo; Rabanto forlasas, malsxatas la Eternulon.
3For den ugudelige roser sin sjels lyst, og den rovgjerrige sier Herren farvel, håner ham.
4Malpiulo en sia malhumileco ne esploras; En cxiuj liaj pensoj Dio ne ekzistas.
4Den ugudelige sier i sitt overmot: Han hjemsøker ikke. Det er ingen Gud, det er alle hans tanker.
5Li cxiam iras forte laux siaj vojoj; Viaj jugxoj estas tro alte super li; CXiujn siajn malamikojn li forspitas.
5Hans veier lykkes til enhver tid; langt borte fra ham i det høie er dine dommer; av alle sine motstandere blåser han.
6Li diris en sia koro:Mi ne sxanceligxos, De generacio al generacio neniam estos al mi malbone.
6Han sier i sitt hjerte: Jeg skal ikke rokkes, fra slekt til slekt skal jeg ikke stedes i ulykke.
7Lia busxo estas plena de malbenado, trompo, kaj malico; Sub lia lango estas suferigo kaj malvero.
7Hans munn er full av forbannelse og av svik og vold; under hans tunge er ulykke og ondskap.
8Inside li sidas en la vilagxoj; Kasxe li mortigas senkulpulon; Liaj okuloj spionas malricxulon.
8Han ligger i bakhold ved gårdene, på lønnlige steder myrder han den uskyldige, hans øine speider efter den ulykkelige.
9Li sidas inside en kasxita loko, kiel leono en la kaverno; Li insidas, por kapti malricxulon; Kaj li kaptas malricxulon, tirante lin en sian reton.
9Han lurer på lønnlig sted, lik løven i sitt skjul; han lurer for å gripe den elendige; han griper den elendige idet han drar ham inn i sitt garn.
10Li insidas, alpremigxas, Kaj la malricxulo falas en liajn fortajn ungegojn.
10Han bøier sig, dukker sig ned, og for hans sterke klør faller de elendige.
11Li diras en sia koro:Dio forgesis, Li kovras Sian vizagxon, Li neniam vidos.
11Han sier i sitt hjerte: Gud har glemt det, han har skjult sitt åsyn, han ser det aldri.
12Levigxu, ho Eternulo; ho Dio, levu Vian manon; Ne forgesu mizerulojn.
12Reis dig, Herre! Gud, opløft din hånd, glem ikke de elendige!
13Por kio malpiulo malsxatas Dion, Kaj diras en sia koro, ke Vi ne postulos respondon?
13Hvorfor skal den ugudelige forakte Gud og si i sitt hjerte: Du hjemsøker ikke?
14Vi vidas ja, cxar mizerojn kaj suferojn Vi rigardas, por redoni laux Via forto. Al Vi fordonas sin malricxulo; Por orfo Vi estas helpanto.
14Du har sett det; for du skuer nød og sorg for å legge dem i din hånd; til dig overgir den elendige sin sak, du er den farløses hjelper.
15Rompu la brakon de malpiulo kaj malbonulo, Por ke ecx sercxante lian malbonon, oni gxin ne trovu.
15Sønderbryt den ugudeliges arm, og hjemsøk den ondes ugudelighet, så du ikke mere finner den!
16La Eternulo estas Regxo por eterne kaj cxiam, Pereis la idolistoj de Lia tero.
16Herren er konge evindelig og alltid, hedningene blir utryddet av hans land!
17Deziron de humiluloj Vi auxdas, ho Eternulo; Vi fortigas ilian koron, Vi atentigas Vian orelon,
17De saktmodiges begjæring hører du, Herre! Du styrker deres hjerte, du vender ditt øre til
18Por doni jugxon al orfo kaj premato, Por ke oni cxesu peli homon de la tero.
18for å dømme i den farløses og undertryktes sak. Ikke skal mennesket, som er av jorden, lenger vedbli å volde redsel.