¹Al la hxorestro. De David. CXe la Eternulo mi rifugxas. Kial vi diras al mia animo: Flugu kiel birdo sur vian monton?

¹Til sangmesteren; av David. Til Herren tar jeg min tilflukt; hvorledes kan I da si til min sjel: Fly til eders fjell som en fugl?

²CXar jen la malbonuloj strecxis pafarkon, Almetis sagon sian al la tendeno, Por pafi kasxe kontraux la honestajn korojn.

²For se, de ugudelige spenner buen, de legger sin pil på strengen for å skyte i mørket på de opriktige av hjertet.

³Kiam la fundamentoj estas detruitaj, Kion povas fari la justulo?

³Når grunnvollene nedbrytes, hvad makter da den rettferdige?

⁴La Eternulo estas en Sia sankta templo; La trono de la Eternulo estas en la cxielo; Liaj okuloj vidas, Liaj palpebroj esploras la homidojn.

⁴Herren er i sitt hellige tempel, Herrens trone er i himmelen, hans øine skuer, hans blikk prøver menneskenes barn.

⁵La Eternulo elprovas justulon; Sed malpiulon kaj perfortemulon Lia animo malamas.

⁵Herren prøver den rettferdige; men den ugudelige og den som elsker vold, hater hans sjel.

⁶Sur la malpiulojn Li pluvigos brulantajn karbojn, fajron kaj sulfuron; Brula vento estos kaliko, destinita por ili.

⁶Han lar snarer regne ned over de ugudelige; ild og svovel og glødende vind er deres begers del.

⁷CXar la Eternulo estas justa, Li amas justecon; La piulo vidos Lian vizagxon.

⁷For Herren er rettferdig, elsker rettferdighet; på den opriktige ser hans åsyn.