¹Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

¹Huchihlaiin Elipha Teman miin a dawnga, hichiin a chi hi:

²Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

²Min nang honhoulim pih tum leh na zadah diam? Hizongleh pau louin kua a om thei dia?

³Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortigxintajn vi refortigis;

³Ngaiin, mi tampi na hilhtaa, huan khut hatloute na hihhatta hi.

⁴Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksigxantajn genuojn vi fortigis;

⁴A puklai mah na thuten a dingsaka, khuk hatloute na kipsak hi.

⁵Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; GXi ektusxis vin, kaj vi ektimis.

⁵Himahleh tuin na tungah a hongtunga, na baha; nang a honkhoiha, na buaita.

⁶CXu ne via timo antaux Dio estas via konsolo? CXu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

⁶Pathian an kihtakna na muanna hi lou hia, na lametna na lampite muanhuaina?

⁷Rememoru do, cxu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

⁷Theigigein, ka honngen hi, hoih hina pia, mangthang ngei kua ahia? ahihkeileh koilaiah ahia midik satkhiaka om?

⁸Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

⁸Kei muh danin, thulimlouhna leilette ahi ua, buaina tuha, huaimah atte.

⁹De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

⁹Pathian huin a mangthang ua, huan a hehna mutin himanin a om uhi.

¹⁰La kriado de leono kaj la vocxo de leopardo silentigxis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompigxis;

¹⁰Humpinelkai huham leh, humpinelkai hangsan aw leh, humpinelkai tuailai hate, a kitan ta.

¹¹Leono pereis pro manko de mangxajxo, Kaj idoj de leonino diskuris.

¹¹Samat taksap jiakin humpinelkai tek a mangthanga, huan humpinelkai noute a dalhjak ua.

¹²Kaj al mi kasxe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de gxi.

¹²Tuin a gukin thil ka kiang a hongtunga, ka bilin huaia huauna a sangta hi.

¹³Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

¹³Jan mengmuhna akipana ngaihtuahnate ah, mite nakpi taka a ihmut san lai un,

¹⁴Atakis min teruro kaj tremo, Kaj cxiuj miaj ostoj eksentis timon.

¹⁴Launa ka tungah a hontunga, linna, huaiin ka guhte tengteng a singa.

¹⁵Kaj spirito traflugis antaux mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidigxis.

¹⁵Huailaiin ka mai maah kha a paia; ka chimul a ding ta hi.

¹⁶Staris bildo antaux miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni gxian aspekton; Estis silento, kaj mi ekauxdis vocxon, dirantan:

¹⁶Ka ding kinkena, himahleh huaia a kilatdan ka theikak theita keia; a lim tuh ka mit maah a oma; daihna a oma, huan aw ka jaa,

¹⁷CXu homo estas pli justa ol Dio? CXu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

¹⁷Pathian sangin sithei mihing a dik zo ding hia? A Bawlpa sangin mihing siangthou zo ding hia? chiin.

¹⁸Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn angxelojn Li trovas mallauxdindaj:

¹⁸Ngaiin, a sikhate ah muanna akoih keia; huan a angelte haiin a ngoh hi:

¹⁹Des pli koncerne tiujn, Kiuj logxas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formangxas vermoj.

¹⁹Tungman ina teng amaute hi diak na un chia, a suangphum leivuia oma, leikha maa chimsia:

²⁰De la mateno gxis la vespero ili disfalas, Pereas por cxiam, kaj neniu tion atentas.

²⁰Jingsang leh nitak kikalin hihsiatin a om ua: theihlouh hialin khantawnin a mangthang uhi.Amau sunga a puanin-khau uh bohkhiak touh hi lou hia? a si ua, huan pilna tel louin.

²¹La fadeno de ilia vivo estas distrancxita; Ili mortas, kaj ne en sagxeco.

²¹Amau sunga a puanin-khau uh bohkhiak touh hi lou hia? a si ua, huan pilna tel louin.