¹Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la cxielo!

¹Aw, nang vana tu, nang lamah ka mit ka suantou jel hi.

²Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de sxia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, GXis Li korfavoros nin.

²Ngaiin, sikhate mitin a pu uh khutlam a et nak bangin leh, sikhanu mitin a pi khutlam a et nak bangin, I mitin leng Toupa lam a en nilouh ahi, hon hehpih masiah.

³Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; CXar ni suferis suficxe da malestimo.

³Toupa aw, honhehpih in, honhehpih in, muhsitnain ka dim sinsen uhi.Mi nuamsate simmohna leh kisatheite muhsitnain ka hinna uh a dim vinven hi.

⁴Tute plenigxis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.

⁴Mi nuamsate simmohna leh kisatheite muhsitnain ka hinna uh a dim vinven hi.