¹Poste Ijob malfermis sian busxon, kaj malbenis sian tagon.

¹Depois disso abriu Jó a sua boca, e amaldiçoou o seu dia.

²Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

²E Jó falou, dizendo:

³Pereu la tago, en kiu mi naskigxis, Kaj la nokto, kiu diris:Embriigxis homo.

³Pereça o dia em que nasci, e a noite que se disse: Foi concebido um homem!

⁴Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu gxin, Neniu lumo ekbrilu super gxi.

⁴Converta-se aquele dia em trevas; e Deus, lá de cima, não tenha cuidado dele, nem resplandeça sobre ele a luz.

⁵Mallumo kaj tomba ombro ekposedu gxin; Nubo gxin kovru; Eklipsoj de tago faru gxin terura.

⁵Reclamem-no para si as trevas e a sombra da morte; habitem sobre ele nuvens; espante-o tudo o que escurece o dia.

⁶Tiun nokton prenu mallumego; GXi ne alkalkuligxu al la tagoj de la jaro, GXi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

⁶Quanto �quela noite, dela se apodere a escuridão; e não se regozije ela entre os dias do ano; e não entre no número dos meses.

⁷Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu gxojkrio auxdigxu en gxi.

⁷Ah! que estéril seja aquela noite, e nela não entre voz de regozijo.

⁸Malbenu gxin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

⁸Amaldiçoem-na aqueles que amaldiçoam os dias, que são peritos em suscitar o leviatã.

⁹Mallumigxu la steloj de gxia krepusko; GXi atendu lumon, kaj cxi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenrugxo gxi ne ekvidu;

⁹As estrelas da alva se lhe escureçam; espere ela em vão a luz, e não veja as pálpebras da manhã;

¹⁰Pro tio, ke gxi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kasxis per tio la malfelicxon antaux miaj okuloj.

¹⁰porquanto não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu dos meus olhos a aflição.

¹¹Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senvivigxis post la eliro el la ventro?

¹¹Por que não morri ao nascer? por que não expirei ao vir � luz?

¹²Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi sucxu?

¹²Por que me receberam os joelhos? e por que os seios, para que eu mamasse?

¹³Mi nun kusxus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

¹³Pois agora eu estaria deitado e quieto; teria dormido e estaria em repouso,

¹⁴Kune kun la regxoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

¹⁴com os reis e conselheiros da terra, que reedificavam ruínas para si,

¹⁵Aux kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per argxento;

¹⁵ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam as suas casas de prata;

¹⁶Aux kiel abortitajxo kasxita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

¹⁶ou, como aborto oculto, eu não teria existido, como as crianças que nunca viram a luz.

¹⁷Tie la malpiuloj cxesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumigxis.

¹⁷Ali os ímpios cessam de perturbar; e ali repousam os cansados.

¹⁸Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne auxdas la vocxon de premanto.

¹⁸Ali os presos descansam juntos, e não ouvem a voz do exator.

¹⁹Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

¹⁹O pequeno e o grande ali estão e o servo está livre de seu senhor.

²⁰Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolcxan animon,

²⁰Por que se concede luz ao aflito, e vida aos amargurados de alma;

²¹Kiuj atendas la morton, kaj gxi ne aperas, Kiuj elfosus gxin pli volonte ol trezorojn,

²¹que anelam pela morte sem que ela venha, e cavam em procura dela mais do que de tesouros escondidos;

²²Kiuj ekgxojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

²²que muito se regozijam e exultam, quando acham a sepultura?

²³Al la homo, kies vojo estas kasxita, Kaj antaux kiu Dio starigis barilon?

²³Sim, por que se concede luz ao homem cujo caminho está escondido, e a quem Deus cercou de todos os lados?

²⁴Antaux ol mi ekmangxas panon, mi devas gxemi, Kaj mia plorkriado versxigxas kiel akvo;

²⁴Pois em lugar de meu pão vem o meu suspiro, e os meus gemidos se derramam como água.

²⁵CXar terurajxo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

²⁵Porque aquilo que temo me sobrevém, e o que receio me acontece.

²⁶Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

²⁶Não tenho repouso, nem sossego, nem descanso; mas vem a perturbação.