¹Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

¹Então respondeu Elifaz, o temanita, e disse:

²Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

²Se alguém intentar falar-te, enfadarte-ás? Mas quem poderá conter as palavras?

³Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortigxintajn vi refortigis;

³Eis que tens ensinado a muitos, e tens fortalecido as mãos fracas.

⁴Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksigxantajn genuojn vi fortigis;

⁴As tuas palavras têm sustentado aos que cambaleavam, e os joelhos desfalecentes tens fortalecido.

⁵Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; GXi ektusxis vin, kaj vi ektimis.

⁵Mas agora que se trata de ti, te enfadas; e, tocando-te a ti, te desanimas.

⁶CXu ne via timo antaux Dio estas via konsolo? CXu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

⁶Porventura não está a tua confiança no teu temor de Deus, e a tua esperança na integridade dos teus caminhos?

⁷Rememoru do, cxu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

⁷Lembra-te agora disto: qual o inocente que jamais pereceu? E onde foram os retos destruídos?

⁸Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

⁸Conforme tenho visto, os que lavram iniquidade e semeiam o mal segam o mesmo.

⁹De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

⁹Pelo sopro de Deus perecem, e pela rajada da sua ira são consumidos.

¹⁰La kriado de leono kaj la vocxo de leopardo silentigxis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompigxis;

¹⁰Cessa o rugido do leão, e a voz do leão feroz; os dentes dos leõezinhos se quebram.

¹¹Leono pereis pro manko de mangxajxo, Kaj idoj de leonino diskuris.

¹¹Perece o leão velho por falta de presa, e os filhotes da leoa andam dispersos.

¹²Kaj al mi kasxe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de gxi.

¹²Ora, uma palavra se me disse em segredo, e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

¹³Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

¹³Entre pensamentos nascidos de visões noturnas, quando cai sobre os homens o sono profundo,

¹⁴Atakis min teruro kaj tremo, Kaj cxiuj miaj ostoj eksentis timon.

¹⁴sobrevieram-me o espanto e o tremor, que fizeram estremecer todos os meus ossos.

¹⁵Kaj spirito traflugis antaux mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidigxis.

¹⁵Então um espírito passou por diante de mim; arrepiaram-se os cabelos do meu corpo.

¹⁶Staris bildo antaux miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni gxian aspekton; Estis silento, kaj mi ekauxdis vocxon, dirantan:

¹⁶Parou ele, mas não pude discernir a sua aparencia; um vulto estava diante dos meus olhos; houve silêncio, então ouvi uma voz que dizia:

¹⁷CXu homo estas pli justa ol Dio? CXu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

¹⁷Pode o homem mortal ser justo diante de Deus? Pode o varão ser puro diante do seu Criador?

¹⁸Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn angxelojn Li trovas mallauxdindaj:

¹⁸Eis que Deus não confia nos seus servos, e até a seus anjos atribui loucura;

¹⁹Des pli koncerne tiujn, Kiuj logxas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formangxas vermoj.

¹⁹quanto mais aos que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e que são esmagados pela traça!

²⁰De la mateno gxis la vespero ili disfalas, Pereas por cxiam, kaj neniu tion atentas.

²⁰Entre a manhã e a tarde são destruidos; perecem para sempre sem que disso se faça caso.

²¹La fadeno de ilia vivo estas distrancxita; Ili mortas, kaj ne en sagxeco.

²¹Se dentro deles é arrancada a corda da sua tenda, porventura não morrem, e isso sem atingir a sabedoria?