¹La sagxo konstruis sian domon, CXarpentis gxiajn sep kolonojn.

¹LA sabiduría edificó su casa, Labró sus siete columnas;

²GXi bucxis sian bruton, versxis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.

²Mató sus víctimas, templó su vino, Y puso su mesa.

³GXi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altajxoj de la urbo:

³Envió sus criadas; Sobre lo más alto de la ciudad clamó:

⁴Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Al la senspritulo gxi diris:

⁴Cualquiera simple, venga acá. A los faltos de cordura dijo:

⁵Venu, mangxu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enversxis.

⁵Venid, comed mi pan, Y bebed del vino que yo he templado.

⁶Forlasu la malsagxajxon, kaj vivu; Kaj iru laux la vojo de la prudento.

⁶Dejad las simplezas, y vivid; Y andad por el camino de la inteligencia.

⁷Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas gxustigi malpiulon, tiu estas mokata.

⁷El que corrige al escarnecedor, afrenta se acarrea: El que reprende al impío, se atrae mancha.

⁸Ne penu gxustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu gxustigi sagxulon, kaj li vin amos.

⁸No reprendas al escarnecedor, porque no te aborrezca: Corrige al sabio, y te amará.

⁹Donu al sagxulo, kaj li ankoraux pli sagxigxos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.

⁹Da al sabio, y será más sabio: Enseña al justo, y acrecerá su saber.

¹⁰La komenco de la sagxo estas timo antaux la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.

¹⁰El temor de Jehová es el principio de la sabiduría; Y la ciencia de los santos es inteligencia.

¹¹CXar per mi plimultigxos viaj tagoj, Kaj aldonigxos al vi jaroj da vivo.

¹¹Porque por mí se aumentarán tus días, Y años de vida se te añadirán.

¹²Se vi sagxigxis, vi sagxigxis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.

¹²Si fueres sabio, para ti lo serás: Mas si fueres escarnecedor, pagarás tú solo.

¹³Virino malsagxa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,

¹³La mujer loca es alborotadora; Es simple é ignorante.

¹⁴Sidas cxe la pordo de sia domo, Sur segxo sur altajxo de la urbo,

¹⁴Siéntase en una silla á la puerta de su casa, En lo alto de la ciudad,

¹⁵Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian gxustan vojon:

¹⁵Para llamar á los que pasan por el camino, Que van por sus caminos derechos.

¹⁶Kiu estas naiva, tiu sin turnu cxi tien! Kaj al la senspritulo sxi diris:

¹⁶Cualquiera simple, dice, venga acá. A los faltos de cordura dijo:

¹⁷Akvoj sxtelitaj estas dolcxaj, Kaj pano kasxita estas agrabla.

¹⁷Las aguas hurtadas son dulces, Y el pan comido en oculto es suave.

¹⁸Kaj li ne scias, ke tie estas mortintoj Kaj ke sxiaj invititoj estas en la profundoj de SXeol.

¹⁸Y no saben que allí están los muertos; Que sus convidados están en los profundos de la sepultura.