1Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.
1Cántico gradual. A JEHOVA llamé estando en angustia, Y él me respondió.
2Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
2Libra mi alma, oh Jehová, de labio mentiroso, De la lengua fraudulenta.
3Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
3¿Qué te dará, ó qué te aprovechará, Oh lengua engañosa?
4Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
4Agudas saetas de valiente, Con brasas de enebro.
5Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!
5Ay de mí, que peregrino en Mesech, Y habito entre las tiendas de Kedar!
6Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.
6Mucho se detiene mi alma Con los que aborrecen la paz.
7Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.
7Yo soy pacífico: Mas ellos, así que hablo, me hacen guerra.