1Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li auxskultis min.
1 Zijiyaŋ dooni no. Ay kankamo ra ay hẽ Rabbi gaa, a tu ay se mo.
2Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
2 Ya Rabbi, m'ay fundo faaba meyey kaŋ ga tangari te yaŋ gaa, Da deene kaŋ ga halli mo gaa.
3Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
3 Ya nin, deene kaŋ ga halli, ifo no i ga ni no, Ifo mo no i ga tonton ni se?
4Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
4 To, wongaari hangawey kaŋ gonda deene, Ngey da zam tuuri danj'izeyaŋ no.
5Ve al mi, ke mi gastas en Mesxehx, Ke mi logxas inter la tendoj de Kedar!
5 Kaari ay, za kaŋ ay goono ga yawtaray te Mesek ra, Za kaŋ ay goono ga goro Kedar bukka ra.
6Tro longe logxis mia animo Inter malamantoj de paco.
6 Ay fundo gay gumo a goono ga goro borey kaŋ yaŋ konna laakal kanay banda.
7Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.
7 Ay wo, laakal kanay no ay ga ba, Amma d'ay salaŋ, wongu no i ga ba.