¹Kanto de suprenirado. De David. Se la Eternulo ne estus kun ni, Diru nun Izrael,

¹ Zijiyaŋ dooni no. Dawda wane no. Israyla ma ne: «Da manti kaŋ Rabbi go iri do haray,

²Se la Eternulo ne estus kun ni, Kiam homoj levigxis kontraux ni:

² Da manti kaŋ Rabbi go iri do haray waato kaŋ cine borey tun iri gaa,

³Tiam ili englutus nin vivajn, Kiam ekflamis kontraux ni ilia kolero;

³ Doŋ i n'iri gon da fundi, Waato kaŋ cine i futa koroŋ iri gaa.

⁴Tiam dronigus nin akvo, torento kovrus nian animon;

⁴ Doŋ haro n'iri yoole, Gooru ma gana iri fundey boŋ mo.

⁵Tiam kovrus nian animon pereiga akvo.

⁵ Doŋ harey kaŋ ga futu ga gana iri fundey boŋ.»

⁶Benata estu la Eternulo, Kiu ne fordonis nin kiel rabakiron al iliaj dentoj.

⁶ Iri ma Rabbi sifa, Nga kaŋ mana iri nooyandi i hinjey se i m'iri ŋwa.

⁷Nia animo liberigxis, kiel birdo el la reto de kaptistoj; La reto dissxirigxis, kaj ni liberigxis.

⁷ Iri fundey koma sanda curo kaŋ du ka fun kol'izeyaŋ hirrimi ra. Hirrimo pati, iri mo du ka koma.

⁸Nia helpo estas en la nomo de la Eternulo, Kiu kreis la cxielon kaj la teron.

⁸ Iri gaakasinay go Rabbi maa do haray, Nga kaŋ na beene nda ganda te.