¹Taaveti laul. Issand on mu karjane, mul pole millestki puudust.

¹¶ He himene na Rawiri. Ko Ihowa toku hepara; e kore ahau e hapa.

²Haljale aasale paneb ta mind lebama, hingamisveele saadab ta mind;

²Ko ia hei mea kia takoto ahau ki nga wahi tarutaru hou: e arahi ana ia i ahau ki te taha o nga wai ata rere.

³tema kosutab mu hinge. Ta juhib mind õiguse rööbastesse oma nime pärast.

³Ko ia hei whakahoki ake i toku wairua: e arahi ana ia i ahau i nga ara o te tika, he whakaaro ki tona ingoa.

⁴Ka kui ma kõnniksin pimedas orus, ei karda ma kurja, sest sina oled minuga; su karjasekepp ja su sau, need trööstivad mind.

⁴Ae, ahakoa haere ahau i te awaawa o te atarangi o te mate, kahore he kino e wehi ai ahau: no te mea kei toku taha koe; ko tau rakau, ko tau tokotoko, ko ena hei oranga ngakau moku.

⁵Sa katad mu ette laua mu vastaste silma all; sa võiad mu pead õliga, mu karikas on pilgeni täis.

⁵E taka ana e koe he tepu ki toku aroaro i te tirohanga a oku hoariri, e whakawahia ana e koe toku matenga ki te hinu, purena tonu taku kapu.

⁶Ainult headus ja heldus järgivad mind kõik mu elupäevad ja ma jään Issanda kotta eluajaks.

⁶He pono e aru i ahau te pai me te atawhai i nga ra katoa e ora ai ahau, a ka noho ahau ki te whare o Ihowa ake tonu atu.