¹Laulujuhatajale: Korahi laste laul.

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. He himene ma nga tama a Koraha. Whakarongo ki tenei, e nga iwi katoa: tahuri mai o koutou taringa, e nga tangata katoa o te ao.

²Kuulge seda, kõik rahvad! Pange tähele, kõik maailma elanikud,

²E nga tangata iti, koutou ko nga tangata rahi, e te tangata taonga korua ko te rawakore.

³nii alamad kui ülemad, üheskoos rikas ja vaene!

³Ka whakapuakina he matauranga e toku mangai: a he ata ngarahu te whakaaro o toku ngakau.

⁴Mu suu räägib tarkusesõnu ja mu südame mõte sügavat tunnetust.

⁴Ka titaha toku taringa ki te kupu whakarite; ka puaki taku pepeha i runga i te hapa.

⁵Ma pööran oma kõrva tähendamissõna poole ja teen kandlega avalikuks oma mõistatuse.

⁵Kia wehi ahau ki te aha i nga ra o te kino, ina karapotia ahau e te kino kei oku rekereke?

⁶Miks ma peaksin kartma kurjal ajal, kui mind ümbritsevad mu tagakiusajate pahateod,

⁶¶ Ko te hunga e whakawhirinaki ana ki o ratou taonga, e whakamanamana ana ki te nui o o ratou rawa;

⁷kes loodavad oma varanduse peale ja kiitlevad oma suurest rikkusest?

⁷E kore tetahi o ratou e ahei te hoko i tona teina, te hoatu ranei i tetahi utu mona ki te Atua;

⁸Ükski ei või venna eest anda luna ega tema eest maksta Jumalale lunastushinda,

⁸He nui hoki te utu mo to ratou wairua, a me whakarere atu ake ake;

⁹sest nende hinge luna on liiga kallis ja peab jääma igavesti tasumata selleks,

⁹Kia ora tonu ai ia ake ake: kia kaua e kite i te pirau.

¹⁰et keegi ei jääks elama lõppemata ega näekski hauda.

¹⁰E kite ana hoki ia e matemate ana nga tangata whakaaro nui, e ngaro ngatahi ana te poauau me te whakaarokore, a mahue iho o ratou taonga ki etahi atu.

¹¹Sest nähakse ju, et targad surevad, albid ja sõgedad saavad üheskoos otsa ning jätavad oma varanduse teistele.

¹¹Ki to ratou whakaaro puku, tera e pumau tonu o ratou whare me o ratou nohoanga, ki nga whakatupuranga katoa: huaina iho o ratou whenua ki o ratou ingoa.

¹²Nad arvavad, et nende kojad jäävad igaveseks, nende asulad põlvest põlve; nad on oma nimede järgi nimetanud maakohti.

¹²Heoi kahore te tangata e noho tonu i roto i te honore: ko tona rite kei nga kararehe ka moti nei.

¹³Ent inimene toreduses ei jää püsima, ta on loomade sarnane, kellele tehakse ots.

¹³Ko to ratou ara tenei, ara ko to ratou poauau: heoi e whakapai ana to ratou uri ki a ratou korero. (Hera.

¹⁴See on nende tee, kes loodavad iseendi peale, ja nende järglaste tee, kellele meeldivad nende kõned.

¹⁴Kei te hipi te rite: ko te wahi mo ratou ko te reinga; ko te mate hei hepara mo ratou, hei rangatira ano te hunga tika mo ratou i te ata; ko to ratou ataahua ma te reinga e whakamoti, kia kore ai he whare mona.

¹⁵Nagu lambakari pannakse nad kinni surmavalda, surm on neile karjaseks, ja õiglased saavad hommikul nende valitsejaks; surmavald kulutab ära nende kuju, neile ei jää eluaset.

¹⁵¶ Ma te Atua ia toku wairua e hoko mai i te reinga: ko ia hoki hei tukunga atu moku. (Hera.

¹⁶Kuid Jumal lunastab mu hinge surmavalla käest, sest ta võtab mu vastu. Sela.

¹⁶Kaua e wehi ua whai taonga te tangata, ina nui haere te kororia o tona whare;

¹⁷Ära karda, kui keegi rikastub, kui tema koja au saab suureks!

¹⁷Kahore hoki ana mea e mau atu ai ia ina mate; e kore tona kororia e tuku iho i muri i a ia.

¹⁸Sest oma surma ei võta ta midagi kaasa, tema au ei järgne talle.

¹⁸Whakapai noa ia i tona wairua i a ia e ora ana; a ka whakamoemititia koe ua pai au mahi ki a koe ano.

¹⁹Kui tema ka kiidab oma hinge õnnelikuks oma elus ja teised kiidavad sind, et sa teed enesele hea elu,

¹⁹Ka haere ia ki te whakatupuranga o ona tupuna: e kore rawa ratou e kite i te marama.

²⁰lähed sa siiski oma esiisade sugupõlve juurde, kes iialgi ei saa näha valgust.

²⁰Ko te tangata e whakahonoretia ana, a kahore e whai whakaaro, kei nga kararehe ka moti nei tona rite.

²¹Inimene toreduses, kui tal pole arusaamist, on loomade sarnane, kellele tehakse ots.