1Palveteekonna laul. Õnnis on igaüks, kes kardab Issandat, kes käib tema teedel.
1 Zijiyaŋ dooni no. Albarkante no boro kulu kaŋ ga humburu Rabbi, Boro kaŋ ga dira a fondey ra.
2Sa sööd siis oma käte vaevast, sa oled õnnis ja su käsi käib hästi.
2 Ni ga ni kambe goyey nafa ŋwa, Ni ga ciya albarkante, ni ga ciya arzakante mo.
3Su naine on nagu viljakas viinapuu su maja nurgas; su pojad on nagu õlipuu võsud su laua ümber.
3 Ni wando ga ciya reyzin* nya kaŋ ga hay ni windo ra jina haray, Ni izey mo sanda zeytun* tilamanteyaŋ no ni taablo windanta.
4Vaata, nõnda õnnistatakse tõesti meest, kes kardab Issandat!
4 Guna, boro kaŋ ga humburu Rabbi, Yaadin cine no a ga du albarka nd'a.
5Issand õnnistagu sind Siionist ja saagu sa näha Jeruusalemma head põlve kogu oma eluaja!
5 Rabbi ga ni albarkandi nda albarka kaŋ ga fun Sihiyona ra, Ni ma di Urusalima albarka mo ni fundi jirbey kulu ra.
6Ja saagu sa näha oma laste lapsi! Rahu Iisraelile!
6 Oho, ni ma di ni haamey. Laakal kanay ma bara Israyla gaa!