1(H40:25)Voitko sinä koukullasi pyydystää krokotiilin? Pitääkö siimasi sen kielen aloillaan,
1Getur þú veitt krókódílinn á öngul, getur þú heft tungu hans með snæri?
2(H40:26)sitooko ruokoköytesi sen kidan, lävistääkö atraimesi sen leuan?
2Dregur þú seftaug gegnum nasir hans og rekur þú krók gegnum kjálka honum?
3(H40:27)Rukoileeko se sinulta armoa, yrittääkö se lepytellä sinua?
3Ætli hann beri fram fyrir þig margar auðmjúkar bænir eða mæli til þín blíðum orðum?
4(H40:28)Suostuuko se sinun ehtoihisi, antautuuko se orjaksesi ikiajoiksi?
4Mun hann gjöra við þig sáttmála, svo að þú takir hann að ævinlegum þræli?
5(H40:29)Leikitkö sen kanssa niin kuin linnun kanssa leikitään, annatko sen tyttärillesi narusta talutettavaksi?
5Munt þú leika þér að honum eins og litlum fugli og getur þú bundið hann fastan fyrir smámeyjar þínar?
6(H40:30)Käytkö siitä kauppaa toisten pyyntimiesten kanssa, meneekö se paloiteltuna myyntiin kauppiaille?
6Manga fiskveiðafélagar um hann, skipta þeir honum meðal kaupmanna?
7(H40:31)Isketkö sen kyljen täyteen väkärautoja, lävistätkö harppuunalla sen pään?
7Getur þú fyllt húð hans broddum og haus hans skutlum?
8(H40:32)Jos mielesi tekee käydä siihen käsiksi, ajattele, millainen kamppailu siitä nousee, ja jätä se rauhaan!
8Legg hönd þína á hann _ hugsaðu þér, hvílík viðureign! Þú gjörir það ekki aftur.
9(H41:1)Älä kuvittele turhia: sen pelkkä näkeminen paiskaa maahan kenet tahansa.
9Já, von mannsins bregst, hann fellur þegar flatur fyrir sjóninni einni saman.
10(H41:2)Ei pahinkaan hurjapää ryhdy sitä ärsyttämään. Kuka voisi mitellä sen kanssa voimiaan!
10Enginn er svo fífldjarfur, að hann þori að egna hann, _ og hver er þá sá, er þori að ganga fram fyrir mitt auglit?
11(H41:3)Kuka siis voisi astua minun eteeni vaatimaan palvelusta palveluksesta? Eikö kaikki taivaan alla ole minun?
11Hver hefir að fyrra bragði gefið mér, svo að ég ætti að endurgjalda? Allt sem undir himninum er, það er mitt!
12(H41:4)Puhun vielä sen jäsenistä, sen voimasta, sen ihmeellisestä rakenteesta.
12Ég vil ekki þegja um limu hans, né um styrkleik og fegurð vaxtar hans.
13(H41:5)Kuka on murtanut sen kaksoispanssarin, kuka on viiltänyt siltä puvun auki?
13Hver hefir flett upp skjaldkápu hans að framan, hver fer inn undir tvöfaldan tanngarð hans?
14(H41:6)Kuka on avannut ammolleen sen kidan? Sen hampaat herättävät kaikissa kauhua.
14Hver hefir opnað hliðin að gini hans? Ógn er kringum tennur hans.
15(H41:7)Sen selkää kattavat panssarikilvet kuin piinkovat sinettirivit.
15Tignarprýði eru skjaldaraðirnar, lokaðar með traustu innsigli.
16(H41:8)Ne ovat tiiviisti kiinni toinen toisessaan, edes tuuli ei pääse niiden väliin.
16Hver skjöldurinn liggur fast að öðrum, ekkert loft kemst á milli þeirra.
17(H41:9)Ne niveltyvät toisiinsa kuin liimattuina, koskaan irtoamatta.
17Þeir eru fastir hver við annan, eru svo samfelldir, að þeir verða eigi skildir sundur.
18(H41:10)Kun se aivastaa, näkyy leimahdus. Sen silmät hehkuvat kuin aamuruskon säteet.
18Þegar hann hnerrar, standa ljósgeislar úr nösum hans, og augu hans eru sem brágeislar morgunroðans.
19(H41:11)Sen kidasta lyövät lieskat, tulikipunat sinkoilevat ilmaan.
19Úr gini hans standa blys, eldneistar ganga fram úr honum.
20(H41:12)Savu suitsuaa sen sieraimista niin kuin tulella kiehuvan padan alta, kun tulta lietsotaan.
20Úr nösum hans stendur eimur, eins og upp úr sjóðandi potti, sem kynt er undir með sefgrasi.
21(H41:13)Sen henkäys sytyttää hiilloksen liekkeihin, tulenlieska iskee sen suusta.
21Andi hans kveikir í kolum, og logi stendur úr gini hans.
22(H41:14)Sen kaula uhkuu voimaa, sen edellä leviää kauhu.
22Kraftur situr á hálsi hans, og angist stökkur á undan honum.
23(H41:15)Jäntevät ovat sen vatsan lihakset, kovat kuin metalli, eivät ne anna myöten.
23Vöðvar holds hans loða fastir við, eru steyptir á hann og hreyfast ekki.
24(H41:16)Kiveä on sen sydän, kuin myllyn pohjakivi, liikkumaton ja kova.
24Hjarta hans er hart sem steinn, já, hart sem neðri kvarnarsteinn.
25(H41:17)Kun se nousee esiin, rohkeimmatkin kauhistuvat ja pakenevat kuohuvasta vedestä.
25Þegar hann stökkur upp, skelfast kapparnir, þeir verða ringlaðir af hræðslu.
26(H41:18)Jos siihen osuu miekka, terä murtuu. Ei siihen pysty keihäs, ei nuolenkärki eikä kivi.
26Ráðist einhver að honum með sverði, þá vinnur það eigi á, eigi heldur lensa, skotspjót eða ör.
27(H41:19)Pelkkää olkea on sille rauta, kuin lahoa puuta on sille pronssi.
27Hann metur járnið sem strá, eirinn sem maðksmoginn við.
28(H41:20)Nuoli ei aja sitä pakosalle, olkipalloja ovat sille lingon kivet,
28Eigi rekur örin hann á flótta, slöngusteinarnir verða hálmur fyrir honum.
29(H41:21)kuin heinänkorsi on sille nuija, miekan kalskeelle se vain nauraa.
29Kylfur metur hann sem hálmstrá, og að hvin spjótsins hlær hann.
30(H41:22)Sen vatsapuoli on täynnä teräviä nystyjä, jäljet rannan liejussa ovat kuin äkeen jäljet.
30Neðan á honum eru oddhvöss brot, hann markar för í aurinn sem för eftir þreskisleða.
31(H41:23)Se panee syvyydet kiehumaan niin kuin pata kiehuu, virta pärskyy sen ympärillä kuin tulikuuma rasva.
31Hann lætur vella í djúpinu sem í potti, gjörir hafið eins og smyrslaketil.
32(H41:24)Sen perässä kimaltaa vaahto hopeisena kuin vanhuksen hiukset.
32Aftur undan honum er ljósrák, ætla mætti, að sjórinn væri silfurhærur.
33(H41:25)Ei ole sille vertaa maan päällä! Luoja jätti sen pelkoa vaille.
33Enginn er hans maki á jörðu, hans sem skapaður er til þess að kunna ekki að hræðast.Hann lítur niður á allt hátt, hann er konungur yfir öllum drembnum dýrum.
34(H41:26)Vahvimpiakin se ylväänä katsoo. Se on kaikkien petojen kuningas.
34Hann lítur niður á allt hátt, hann er konungur yfir öllum drembnum dýrum.