1Kuin kesällä lumi, kuin korjuuaikaan sade ovat tyhmälle osoitetut kiitoksen sanat.
1¶ He pera i te hukarere i te raumati, i te ua hoki i te kotinga witi, te kore e tau o te honore mo te wairangi.
2Kuin lentävä lintu, kuin liitävä pääsky on aiheeton kirous: se ei yllesi jää.
2¶ He pera i te manu e rererere noa ana, i te waroa i ona rerenga te kanga pokanoa; e kore e whakatau.
3Hevoselle piiskaa, aasille ohjat, tyhmyrin selässä soikoon keppi!
3¶ He whiu mo te hoiho, he paraire mo te kaihe, a he rakau mo te tuara o nga wairangi.
4Älä vastaa tyhmälle hänen tyhmyytensä mukaan, ettet itsekin saisi tyhmän nimeä.
4¶ Kei rite ki tona whakaarokore tau whakautu ki te wairangi, kei rite hoki a koe na ki a ia.
5Vastaa tyhmälle hänen tyhmyytensä mukaan, ettei hän kuvittelisi olevansa viisas.
5Kia rite ki tona whakaarokore tau whakautu ki te wairangi, kei mea ia he whakaaro nui ia.
6Jalkansa murtaa, harmeja hankkii, joka lähettää tyhmyrin asialle.
6¶ Ko te tangata e tuku korero ana ma te ringa o te wairangi, e tapahi ana i ona waewae ano, e inumia ana hoki te he.
7Hervoton kuin halvaantunut jalka on sananlasku tyhmän suussa.
7E tautau noa ana nga waewae o te kopa: he pera hoki te whakatauki i te mangai o te wairangi.
8Kuin kelvoton kivi lingossa on tyhmälle annettu kunnia.
8Ko te takai mea whakapaipai i roto i te puranga kohatu, ko tona rite kei te tangata e whakakororia ano i te wairangi.
9Kuin piikki juopuneen kädessä on sananlasku tyhmyrin suussa.
9E rite ana ki te tataramoa e wero nei i te ringa o te haurangi, koia ano te whakatauki i te mangai o nga wairangi.
10Kuin jousimies, joka ampuu tähtäämättä, on se, joka oitis tyhmänkin pestaa.
10¶ Ka rite ki te kaikopere i tu ai te katoa, te tangata e utu ana i te wairangi me te tangata hoki e utu ana i nga tira haere.
11Kuin koira, joka palaa oksennukselleen, on tyhmä, joka toistaa tyhmyyksiään.
11¶ Ka rite ki te kuri e hoki nei ki tona ruaki, te wairangi e tuarua ana i tona poauau.
12Moni luulottelee olevansa viisas -- tyhmyristäkin on enemmän toivoa.
12¶ Ka kite koe i te tangata e mea ana ki a ia he whakaaro nui? Ki ta te whakaaro tera e rahi ake ta te wairangi i tana.
13Laiska sanoo: "Tiellä on leijona, keskellä katua kulkee peto."
13¶ E ki ana te mangere, He raiona kei te ara; he raiona kei nga waharoa.
14Saranoillaan ovi kääntyy, vuoteellaan laiska.
14¶ He pera i te tatau e tahurihuri ra i runga i ona inihi, koia ano te mangere i runga i tona moenga.
15Laiska pistää kätensä ruokavatiin, mutta suuhun saakka käsi ei nouse.
15¶ E kuhua ana e te mangere tona ringa ki te rihi; he mahi ngenge rawa ki a ia te whakahoki mai ki tona mangai.
16Laiska on mielestään viisaampi kuin seitsemän neuvokasta miestä.
16¶ He nui ke ake te whakaaro nui o te mangere, ki tana nei whakaaro, i to nga tangata tokowhitu e whakaatu ana i te tikanga.
17Rakkikoiraa korvista tarttuu, joka toisten riitoihin puuttuu.
17¶ Ko te tangata e haere atu ana, e pokanoa ana ki te whawhai ehara nei i a ia, ko tona rite kei te tangata e hopu ana i te kuri ki ona taringa.
18Kuin järkensä menettänyt jousimies, joka tulisilla nuolilla tuhoa kylvää,
18¶ Rite tonu ki te haurangi e makamaka ana i nga mea mura, i nga pere, i te mate,
19on se, joka pettää ystävänsä ja sanoo: "Leikkiähän se vain oli."
19Te tangata e tinihanga ana ki tona hoa, e mea ana, He teka ianei he takaro taku?
20Kun polttopuu loppuu, tuli sammuu, kun panettelija poistuu, riita laantuu.
20¶ Ki te kahore he wahie, ka mate te ahi: ki te kore hoki he tangata kawekawe korero, ka mutu te ngangare.
21Hiilistä hehku, haloista roihu, riitapukari sytyttää riidan.
21He waro ki nga ngarahu wera, he wahie ki te ahi; he pera te tangata totohe ki te tahu i te ngangare.
22Makealta maistuvat panettelijan puheet, ne painuvat syvälle sisimpään.
22He rite nga kupu a te kaikawekawe korero ki te maramara reka, tae tonu iho ki nga wahi o roto rawa o te kopu.
23Kuin hopeasilaus saviastian pinnassa on mairea puhe häijyn ihmisen suussa.
23¶ He ngutu puka me te ngakau kino, ko te rite kei te oko oneone i whakakikoruatia ki te para hiriwa.
24Vihamiehesi voi puhua mielin kielin, mutta sisimmässään hän hautoo pahaa.
24¶ Ko te tangata mauahara e whakaware ana ki ona ngutu, otiia e rongoatia ana e ia te tinihanga ki roto ki a ia:
25Älä usko hänen lipeviä sanojaan, hänen sydämessään on seitsemän petosta.
25Ki te pai tona reo, kaua e whakapono ki a ia; e whitu hoki nga mea whakarihariha kei roto i tona ngakau.
26Hän kätkee vihansa kavalasti, mutta hänen pahuutensa tulee kaikkien tietoon.
26Ahakoa hipoki tona mauahara i a ia ki te tinihanga, ka whakakitea nuitia tona kino ki te aroaro o te whakaminenga.
27Joka toiselle kuoppaa kaivaa, se itse siihen lankeaa, joka kiveä vierittää, jää itse sen alle.
27¶ Ko te tangata e keri ana i te rua, ka taka ano ki roto: a ko te tangata e huri ana i te kohatu, ka hoki mai ano ki runga ki a ia.
28Lyötyjäkin lyö petturin kieli, turmiota levittää lipevä suu.
28¶ E kino ana te arero teka ki ana i kuru ai; a, ko ta te mangai whakapati, he mahi kia ngaro.