¹Kaiken tämän olen nähnyt omin silmin, omin korvin kuullut ja ymmärtänyt.

¹"Ja, tërë këtë syri im e pa dhe veshi im e dëgjoi dhe e kuptoi.

²Minä tiedän sen minkä tekin, en häviä teille yhtään.

²Atë që ju dini e di edhe unë; nuk vij pas jush.

³Kaikkivaltiaalle minä tahdon puhua, tahdon selvittää asiat Jumalan kanssa.

³Por do të dëshiroja të flas me të Plotfuqishmin, do të më pëlqente të diskutoja me Perëndinë;

⁴Te, te kaunistelette kaiken valheillanne, pelkkiä puoskareita olette kaikki tyynni!

⁴sepse ju jeni trillues gënjeshtrash, jeni të gjithë mjekë pa asnjë vlerë.

⁵Kunpa jo lopulta vaikenisitte! Silloin voisitte hyvinkin käydä viisaasta.

⁵Oh, sikur të heshtnit fare, kjo do të ishte dituria juaj.

⁶Kuunnelkaa nyt, mitä minulla on sanottavana, kuulkaa vastaväitteet, jotka nousevat huulilleni.

⁶Dëgjoni tani mbrojtjen time dhe vini re deklaratat e buzëve të mia.

⁷Yritättekö te valheella puolustaa Jumalaa, ajaa vilpillä hänen asiaansa?

⁷A doni vallë të flisni në mënyrë të mbrapshtë në mbrotje të Perëndisë dhe të flisni në favor të tij me mashtrime?

⁸Yritättekö te kaunistella hänen tekojaan, toimia hänen asianajajinaan?

⁸A doni të përdorni anësi me të ose të mbroni një kauzë të Perëndisë?

⁹Miten sitten käy, kun hän alkaa tutkia teitä? Voitteko pettää häntä niin kuin ihmistä petetään?

⁹Do të ishte më mirë për ju që ai t'ju hetonte, apo talleni me të ashtu si talleni me një njeri?

¹⁰Kovalla kädellä hän teitä ojentaa, jos te olette vääristelleet totuutta.

¹⁰Me siguri ai do t'ju qortojë, në rast se fshehurazi veproni me anësi.

¹¹Ettekö pelkää, kun hän nousee tuomitsemaan, eikö kauhu silloin täytä mielenne?

¹¹Madhëria e tij vallë a nuk do t'ju kallë frikë dhe tmerri i tij a nuk do të bjerë mbi ju?

¹²Teidän kehotuksenne ovat pelkkää tuhkaa, murenevaa savea teidän vastauksenne.

¹²Thëniet tuaja moralizuese janë proverba prej hiri, argumentet tuaja më të mira nuk janë veçse argumente prej argjila.

¹³Olkaa te vihdoin hiljaa, nyt minä puhun, käyköön minulle sitten miten käyneekin.

¹³Heshtni dhe më lini mua të flas, pastaj le të më ndodhë çfarë të dojë.

¹⁴Minä panen alttiiksi oman ruumiini, puhun, vaikka henki menisi.

¹⁴Pse duhet ta mbaj mishin tim me dhëmbët dhe ta vë jetën time në duart e mia?

¹⁵Olen valmis, vaikka hän surmaisi minut, mutta ensin tahdon näyttää hänelle, millainen minun vaellukseni on ollut.

¹⁵Ja, ai do të më vrasë, nuk kam më shpresë; sidoqoftë, do ta mbroj para tij qëndrimin tim.

¹⁶Jo se merkitsisi minulle voittoa, että saisin astua hänen eteensä. Teeskentelijät eivät hänen eteensä pääse.

¹⁶Ai do të jetë edhe shpëtimi im, sepse një i pabesë nuk do të guxonte të paraqitej para tij.

¹⁷Kuulkaa, kuulkaa minun sanani, tarkatkaa, mitä minä puhun!

¹⁷Dëgjoni me vëmendje fjalimin tim dhe deklaratat e mia me veshët tuaj.

¹⁸Minä vien asiani oikeuden eteen, minä tiedän, että olen syytön.

¹⁸Ja, unë e kam përgatitur kauzën time; e di që do të njihem si i drejtë.

¹⁹Kuka voi syyttää minua? Jos joku voi, minä vaikenen ja kuolen.

¹⁹Kush kërkon, pra, të hahet me mua? Sepse atëherë do të heshtja dhe do të vdisja.

²⁰Vain kahta asiaa sinulta pyydän -- jos ne täytät, en enää pakene sinun katsettasi.

²⁰Vetëm mos bëj dy gjëra me mua, dhe nuk do t'i fshihem pranisë sate;

²¹Ota kätesi pois minun päältäni, ota pois tämä kauhu, jonka ylleni laskit.

²¹largoje dorën nga unë dhe tmerri yt të mos më kallë më frikë.

²²Kutsu sitten minua, niin minä vastaan, ja anna sinä minulle vastaus, kun puhun sinulle.

²²Pastaj mund edhe të më thërrasësh edhe unë do të përgjigjem, ose do të flas unë, dhe ti do të përgjigjesh.

²³Kuinka paljon tililläni on rikkomuksia ja syntejä? Sano minulle, mitkä ne ovat!

²³Sa janë fajet e mia dhe mëkatet e mia? Më bëj të ditur shkeljet e mia dhe mëkatin tim!

²⁴Miksi peität minulta kasvosi, miksi kohtelet minua kuin vihollista?

²⁴Pse më fsheh fytyrën tënde dhe më konsideron si armikun tënd?

²⁵Pelotteletko vielä tuulen ajelemaa lehteäkin, vainoatko kuivaa oljenkortta?

²⁵Mos do vallë të trembësh një gjethe të shtyrë sa andej dhe këndej dhe të ndjekësh ca kashtë të thatë?

²⁶Sinä määräsit minulle nämä katkerat päivät, panit taakakseni nuoruuteni synnit.

²⁶Pse shkruan kundër meje gjëra të hidhura dhe bën që të rëndojë mbi mua trashëgimia e fajeve të rinisë sime?

²⁷Sinä kiinnität minun jalkoihini kahleet, tarkkailet minne menen, mistä tulen ja merkitset muistiin jokaisen askeleni,

²⁷Ti i vë këmbët e mia në pranga dhe kqyr me kujdes rrugët e mia; ti vendos një cak për tabanin e këmbëve të mia,

²⁸vaikka ihminen on vain laho leili, vain koinsyömä vaate.

²⁸Ndërkaq trupi im po shpërbëhet si një send i kalbur, si një rrobë që e ka grirë mola".