¹Kuin kesällä lumi, kuin korjuuaikaan sade ovat tyhmälle osoitetut kiitoksen sanat.

¹Kung paano ang niebe sa taginit, at kung paano ang ulan sa pagaani, gayon ang karangalan ay hindi nababagay sa mangmang.

²Kuin lentävä lintu, kuin liitävä pääsky on aiheeton kirous: se ei yllesi jää.

²Kung paano ang maya sa kaniyang paggagala, kung paano ang langaylangayan sa kaniyang paglipad, gayon ang sumpa na walang kadahilanan ay hindi tumatalab.

³Hevoselle piiskaa, aasille ohjat, tyhmyrin selässä soikoon keppi!

³Ang paghagupit ay sa kabayo, ang paningkaw ay sa asno, at ang pamalo ay sa likod ng mga mangmang.

⁴Älä vastaa tyhmälle hänen tyhmyytensä mukaan, ettet itsekin saisi tyhmän nimeä.

⁴Huwag mong sagutin ang mangmang ng ayon sa kaniyang kamangmangan, baka ikaw man ay maging gaya rin niya.

⁵Vastaa tyhmälle hänen tyhmyytensä mukaan, ettei hän kuvittelisi olevansa viisas.

⁵Sagutin mo ang mangmang ayon sa kaniyang kamangmangan, baka siya'y maging pantas sa ganang kaniya.

⁶Jalkansa murtaa, harmeja hankkii, joka lähettää tyhmyrin asialle.

⁶Siyang nagsusugo ng pasugo sa pamamagitan ng kamay ng mangmang naghihiwalay ng kaniyang mga paa, at umiinom sa kasiraan.

⁷Hervoton kuin halvaantunut jalka on sananlasku tyhmän suussa.

⁷Ang mga hita ng pilay ay nabibitin: gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.

⁸Kuin kelvoton kivi lingossa on tyhmälle annettu kunnia.

⁸Kung paano ang isa'y nagbabalot ng isang bato sa isang lambanog, gayon ang nagbibigay ng karangalan sa mangmang.

⁹Kuin piikki juopuneen kädessä on sananlasku tyhmyrin suussa.

⁹Kung paano ang tinik na tumutusok sa kamay ng lango, gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.

¹⁰Kuin jousimies, joka ampuu tähtäämättä, on se, joka oitis tyhmänkin pestaa.

¹⁰Kung paano ang mamamana sumusugat sa lahat, gayon ang umupa sa mangmang at umuupa sa pagayongayon.

¹¹Kuin koira, joka palaa oksennukselleen, on tyhmä, joka toistaa tyhmyyksiään.

¹¹Kung paano ang aso na bumabalik sa kaniyang suka, gayon ang mangmang na umuulit ng kaniyang kamangmangan.

¹²Moni luulottelee olevansa viisas -- tyhmyristäkin on enemmän toivoa.

¹²Nakikita mo ba ang taong pantas sa ganang kaniyang sarili. May higit na pagasa sa mangmang kay sa kaniya.

¹³Laiska sanoo: "Tiellä on leijona, keskellä katua kulkee peto."

¹³Sinabi ng tamad, may leon sa daan; isang leon ay nasa mga lansangan.

¹⁴Saranoillaan ovi kääntyy, vuoteellaan laiska.

¹⁴Kung paano ang pintuan ay pumipihit sa kaniyang bisagra, gayon ang tamad sa kaniyang higaan.

¹⁵Laiska pistää kätensä ruokavatiin, mutta suuhun saakka käsi ei nouse.

¹⁵Idinadampot ng tamad ang kaniyang kamay sa pinggan; napapagod siyang dalhin uli sa kaniyang bibig.

¹⁶Laiska on mielestään viisaampi kuin seitsemän neuvokasta miestä.

¹⁶Ang tamad ay lalong pantas sa ganang kaniyang sarili kay sa pitong tao na makapagbibigay katuwiran.

¹⁷Rakkikoiraa korvista tarttuu, joka toisten riitoihin puuttuu.

¹⁷Ang nagdaraan, at nakikialam sa pagaaway na hindi ukol sa kaniya, ay gaya ng humahawak ng aso sa mga tainga.

¹⁸Kuin järkensä menettänyt jousimies, joka tulisilla nuolilla tuhoa kylvää,

¹⁸Kung paano ang taong ulol na naghahagis ng mga dupong na apoy, mga pana, at kamatayan;

¹⁹on se, joka pettää ystävänsä ja sanoo: "Leikkiähän se vain oli."

¹⁹Gayon ang tao na nagdadaya sa kaniyang kapuwa, at nagsasabi, hindi ko ba ginagawa sa paglilibang?

²⁰Kun polttopuu loppuu, tuli sammuu, kun panettelija poistuu, riita laantuu.

²⁰Sapagka't sa kakulangan ng gatong ay namamatay ang apoy: at kung saan walang mapaghatid-dumapit ay tumitigil ang pagkakaalit.

²¹Hiilistä hehku, haloista roihu, riitapukari sytyttää riidan.

²¹Kung paano ang mga uling sa mga baga, at ang kahoy sa apoy; gayon ang taong madaldal na nagpapaningas ng pagkakaalit.

²²Makealta maistuvat panettelijan puheet, ne painuvat syvälle sisimpään.

²²Ang mga salita ng mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa mga pinakaloob na bahagi ng tiyan.

²³Kuin hopeasilaus saviastian pinnassa on mairea puhe häijyn ihmisen suussa.

²³Mga mapusok na labi at masamang puso ay parang sisidlang-lupa na nababalot ng dumi ng pilak.

²⁴Vihamiehesi voi puhua mielin kielin, mutta sisimmässään hän hautoo pahaa.

²⁴Ang nagtatanim ay nagpapakunwari ng kaniyang mga labi, nguni't siya'y naglalagay ng pagdaraya sa loob niya:

²⁵Älä usko hänen lipeviä sanojaan, hänen sydämessään on seitsemän petosta.

²⁵Pagka siya'y nagsasalitang mainam, huwag mo siyang paniwalaan; sapagka't may pitong karumaldumal sa kaniyang puso:

²⁶Hän kätkee vihansa kavalasti, mutta hänen pahuutensa tulee kaikkien tietoon.

²⁶Bagaman ang kaniyang pagtatanim ay magtakip ng karayaan, at ang kaniyang kasamaan ay lubos na makikilala sa harap ng kapisanan.

²⁷Joka toiselle kuoppaa kaivaa, se itse siihen lankeaa, joka kiveä vierittää, jää itse sen alle.

²⁷Ang humuhukay ng lungaw ay mabubuwal doon: at siyang nagpapagulong ng bato, ay babalikan nito siya.

²⁸Lyötyjäkin lyö petturin kieli, turmiota levittää lipevä suu.

²⁸Ang sinungaling na dila ay nagtatanim sa mga sinaktan niya; at ang bibig ng kunwang mapagpuri ay gumagawa ng kapahamakan.