¹Kuulkaa! Viisaus kutsuu, ymmärrys korottaa äänensä.

¹Hindi ba umiiyak ang karunungan, at inilalabas ng unawa ang kaniyang tinig?

²Kukkulan laella, tien vierellä se seisoo, siellä missä polut haarautuvat eri suuntiin.

²Sa taluktok ng mga mataas na dako sa tabi ng daan, sa mga salubungang landas, siya'y tumatayo;

³Markkinapaikoilla, tungoksen keskellä, kaupunkiin vievillä porteilla se huutaa:

³Sa tabi ng mga pintuang-bayan sa pasukan ng bayan, sa pasukan sa mga pintuan siya'y humihiyaw ng malakas:

⁴"Teitä minä kutsun, ihmiset, teille kaikille osoitan sanani.

⁴Sa inyo, Oh mga lalake, ako'y tumatawag; at ang aking tinig ay sa mga anak ng mga tao.

⁵Hankkikaa viisautta, te ymmärtämättömät, hankkikaa tietoa, te houkat!

⁵Oh kayong mga musmos, magsiunawa kayo ng katalinuhan; at, kayong mga mangmang, makaunawa kayo sa puso.

⁶Kuulkaa! Minä puhun totuuden sanoja, puhun ilman vilppiä, kun suuni avaan.

⁶Kayo'y mangakinig, sapagka't magsasalita ako ng mga marilag na bagay; at ang buka ng aking mga labi ay magiging mga matuwid na bagay,

⁷Minkä kieleni tuo julki, se on kaikki totta, huuleni kauhistuvat jumalattomuutta.

⁷Sapagka't ang aking bibig ay sasambit ng katotohanan; at kasamaan ay karumaldumal sa aking mga labi.

⁸Minkä puhun, se pitää paikkansa, puheeni ei ole kieroa eikä väärää.

⁸Lahat ng mga salita ng aking bibig ay sa katuwiran; walang bagay na liko o suwail sa kanila.

⁹Se on selkeää sille, joka ymmärtää, helppoa sille, joka on tavoittanut tiedon.

⁹Pawang malilinaw sa kaniya na nakakaunawa, at matuwid sa kanila na nangakakasumpong ng kaalaman.

¹⁰Arvostakaa ohjeitani enemmän kuin hopeaa, tietoa enemmän kuin kalleinta kultaa,

¹⁰Tanggapin mo ang aking turo at huwag pilak; at ang kaalaman na higit kay sa dalisay na ginto.

¹¹sillä viisaus on koralleja arvokkaampaa, mitkään aarteet eivät vedä sille vertaa.

¹¹Sapagka't ang karunungan ay maigi kay sa mga rubi; at lahat ng mga bagay na mananasa ay hindi maitutulad sa kaniya.

¹²"Minä, viisaus, viihdyn älyn seurassa, harkinta ja tieto ovat kumppanini.

¹²Akong karunungan ay tumatahan sa kabaitan, at aking nasusumpungan ang kaalaman at gunita.

¹³Joka Herraa pelkää, vihaa kaikkea pahaa. Ylpeyttä minä vihaan, kopeaa mieltä, pahoja tekoja ja vilpillistä puhetta.

¹³Ang pagkatakot sa Panginoon ay ipagtanim ang kasamaan; Kapalaluan, at kahambugan at masamang lakad, at ang masamang bibig ay aking ipinagtatanim.

¹⁴Minulta tulee ajatus, minulta sen toteutus, minä olen ymmärrys, minun on voima.

¹⁴Payo ay akin at magaling na kaalaman: ako'y kaunawaan; ako'y may kapangyarihan,

¹⁵Minun avullani kuninkaat hallitsevat, maan mahtavat säätävät oikeat lait.

¹⁵Sa pamamagitan ko ay naghahari ang mga hari, at nagpapasiya ng kaganapan ang mga pangulo.

¹⁶Minun avullani valtiaat pitävät valtaa, kansan johtajat antavat oikeat tuomiot.

¹⁶Sa pamamagitan ko ay nagpupuno ang mga pangulo, at ang mga mahal na tao, sa makatuwid baga'y lahat ng mga hukom sa lupa.

¹⁷Minä rakastan niitä, jotka minua rakastavat, ne, jotka etsivät, löytävät minut.

¹⁷Aking iniibig sila na nagsisiibig sa akin; at yaong nagsisihanap na masikap sa akin ay masusumpungan ako.

¹⁸Minun kanssani tulevat rikkaus ja kunnia, ehtymätön vauraus ja suuri siunaus.

¹⁸Mga kayamanan at karangalan ay nasa akin; Oo, lumalaging mga kayamanan at katuwiran.

¹⁹Minun antini on parempaa kuin puhtain kulta, minun lahjani paremmat kuin paras hopea.

¹⁹Ang bunga ko ay maigi kay sa ginto, oo, kay sa dalisay na ginto; at ang pakinabang sa akin kay sa piling pilak.

²⁰Minä vaellan totuuden tietä, horjumatta minä kuljen oikeuden polkua.

²⁰Ako'y lumalakad sa daan ng katuwiran, sa gitna ng mga landas ng kahatulan:

²¹Jotka minua rakastavat, ne minä palkitsen, minä täytän heidän aittansa ja varastonsa.

²¹Upang aking papagmanahin ng pag-aari yaong nagsisiibig sa akin, at upang aking mapuno ang kanilang ingatang-yaman.

²²"Minut Herra loi ennen kaikkea muuta, luomisensa esikoisena, ennen taivasta ja maata.

²²Inari ako ng Panginoon sa pasimula ng kaniyang lakad, bago pinasimulan ang kaniyang mga gawa ng una.

²³Iankaikkisuudesta minä sain alkuni, kaiken alussa, ennen kuin maata oli.

²³Ako'y nalagay mula noong araw mula ng walang pasimula, bago nalikha ang lupa.

²⁴Kun synnyin, ei syvyyksiä vielä ollut, ei lähteitä tuomaan niiden vettä.

²⁴Ako'y nailabas ng wala pang mga kalaliman; nang wala pang mga bukal na sagana ng tubig.

²⁵Ennen kuin vuoret pantiin sijalleen, ennen kuin oli kukkuloita, minä synnyin,

²⁵Bago ang mga bundok ay nalagay, bago ang mga burol ay ako'y nailabas:

²⁶ennen kuin hän teki maat ja mannut, ennen kuin oli hiekan jyvääkään.

²⁶Samantalang hindi pa niya nililikha ang lupa, ni ang mga parang man, ni ang pasimula man ng alabok ng sanglibutan.

²⁷Olin läsnä, kun hän pani taivaat paikoilleen ja asetti maanpiirin syvyyksien ylle,

²⁷Nang kaniyang itatag ang langit nandoon ako: nang siya'y maglagay ng balantok sa balat ng kalaliman:

²⁸kun hän korkeuksissa teki taivaan pilvet ja sai syvyyden lähteet kumpuamaan,

²⁸Nang kaniyang pagtibayin ang langit sa itaas: nang maging matibay ang mga bukal ng kalaliman:

²⁹kun hän pani merelle rajat, loi rannat patoamaan sen vedet, ja kun hän lujitti maan perustukset.

²⁹Nang bigyan niya ang dagat ng kaniyang hangganan, upang huwag salangsangin ng tubig ang kaniyang utos: nang kaniyang iayos ang mga patibayan ng lupa:

³⁰Jo silloin minä, esikoinen, olin hänen vierellään, hänen ilonaan päivät pitkät, kaiken aikaa leikkimässä hänen edessään.

³⁰Nasa siping nga niya ako na gaya ng matalinong manggagawa: at ako ang kaniyang ligaya sa araw-araw, na nagagalak na lagi sa harap niya;

³¹Maan kiekko oli leikkikalunani, ilonani olivat ihmislapset.

³¹Na nagagalak sa kaniyang tinatahanang lupa; at ang aking kaaliwan ay sa mga anak ng mga tao.

³²"Nyt, lapset, kuulkaa minua! Hyvin käy sen, joka minun tietäni kulkee.

³²Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako: sapagka't mapalad ang nangagiingat ng aking mga daan.

³³Kuulkaa neuvojani, niin viisastutte, älkää lyökö niitä laimin.

³³Mangakinig kayo ng turo, at kayo'y magpakapantas, at huwag ninyong tanggihan.

³⁴Hyvin käy sen, joka minua kuulee, päivästä päivään valvoo ovellani, valppaana odottaa sen kynnyksellä.

³⁴Mapalad ang tao na nakikinig sa akin, na nagbabantay araw-araw sa aking mga pintuang-bayan, na naghihintay sa mga haligi ng aking mga pintuan.

³⁵Joka minut löytää, löytää elämän, hänet Herra ottaa suosioonsa.

³⁵Sapagka't sinomang nakakasumpong sa akin, ay nakakasumpong ng buhay. At magtatamo ng lingap ng Panginoon.

³⁶Pahoin käy sen, joka minua uhmaa, joka minua vihaa, rakastaa kuolemaa."

³⁶Nguni't siyang nagkakasala laban sa akin ay nagliligaw ng kaniyang sariling kaluluwa; silang lahat na nangagtatanim sa akin ay nagsisiibig ng kamatayan.