¹Pourquoi le Tout-Puissant ne met-il pas des temps en réserve, Et pourquoi ceux qui le connaissent ne voient-ils pas ses jours?

¹Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?

²On déplace les bornes, On vole des troupeaux, et on les fait paître;

²Oni forsxovas la limojn; Oni rabas la sxafaron kaj pasxtas gxin.

³On enlève l'âne de l'orphelin, On prend pour gage le boeuf de la veuve;

³Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiajxon la bovon de vidvino.

⁴On repousse du chemin les indigents, On force tous les malheureux du pays à se cacher.

⁴Oni forpusxas malricxulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kasxi.

⁵Et voici, comme les ânes sauvages du désert, Ils sortent le matin pour chercher de la nourriture, Ils n'ont que le désert pour trouver le pain de leurs enfants;

⁵Jen kiel sovagxaj azenoj ili eliras al sia laboro, por sercxi kaptajxon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.

⁶Ils coupent le fourrage qui reste dans les champs, Ils grappillent dans la vigne de l'impie;

⁶Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinbergxardeno de malpiulo ili kolektas berojn.

⁷Ils passent la nuit dans la nudité, sans vêtement, Sans couverture contre le froid;

⁷Nudaj ili tradormas la nokton, cxar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.

⁸Ils sont percés par la pluie des montagnes, Et ils embrassent les rochers comme unique refuge.

⁸De la pluvego de la montoj ili malsekigxas, Kaj pro nehavado de rifugxejo ili cxirkauxprenas rokon.

⁹On arrache l'orphelin à la mamelle, On prend des gages sur le pauvre.

⁹Oni forsxiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malricxulon.

¹⁰Ils vont tout nus, sans vêtement, Ils sont affamés, et ils portent les gerbes;

¹⁰Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;

¹¹Dans les enclos de l'impie ils font de l'huile, Ils foulent le pressoir, et ils ont soif;

¹¹Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.

¹²Dans les villes s'exhalent les soupirs des mourants, L'âme des blessés jette des cris.... Et Dieu ne prend pas garde à ces infamies!

¹²El la urbo auxdigxas gxemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.

¹³D'autres sont ennemis de la lumière, Ils n'en connaissent pas les voies, Ils n'en pratiquent pas les sentiers.

¹³Tiuj homoj estas kontrauxuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.

¹⁴L'assassin se lève au point du jour, Tue le pauvre et l'indigent, Et il dérobe pendant la nuit.

¹⁴Antaux tagigxo levigxas la mortigisto, Mortigas malricxulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel sxtelisto.

¹⁵L'oeil de l'adultère épie le crépuscule; Personne ne me verra, dit-il, Et il met un voile sur sa figure.

¹⁵La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante:Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizagxon.

¹⁶La nuit ils forcent les maisons, Le jour ils se tiennent enfermés; Ils ne connaissent pas la lumière.

¹⁶En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kasxas sin cxe si, ne konante lumon.

¹⁷Pour eux, le matin c'est l'ombre de la mort, Ils en éprouvent toutes les terreurs.

¹⁷CXar la mallumo estas mateno por ili cxiuj, CXar ili interkonatigxis kun la teruroj de la mallumo.

¹⁸Eh quoi! l'impie est d'un poids léger sur la face des eaux, Il n'a sur la terre qu'une part maudite, Il ne prend jamais le chemin des vignes!

¹⁸Tia homo estas malpeza sur la suprajxo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laux la vojo de vinbergxardenoj.

¹⁹Comme la sécheresse et la chaleur absorbent les eaux de la neige, Ainsi le séjour des morts engloutit ceux qui pèchent!

¹⁹Kiel seka tero kaj varmego englutas negxan akvon, Tiel SXeol englutas la pekulojn.

²⁰Quoi! le sein maternel l'oublie, Les vers en font leurs délices, On ne se souvient plus de lui! L'impie est brisé comme un arbre,

²⁰Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompigxu kiel malbona arbo-

²¹Lui qui dépouille la femme stérile et sans enfants, Lui qui ne répand aucun bienfait sur la veuve!...

²¹Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.

²²Non! Dieu par sa force prolonge les jours des violents, Et les voilà debout quand ils désespéraient de la vie;

²²Kiu ecx potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li levigxis.

²³Il leur donne de la sécurité et de la confiance, Il a les regards sur leurs voies.

²³Dio donas al ili sendangxerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.

²⁴Ils se sont élevés; et en un instant ils ne sont plus, Ils tombent, ils meurent comme tous les hommes, Ils sont coupés comme la tête des épis.

²⁴Ili levigxis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel cxiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakigxas.

²⁵S'il n'en est pas ainsi, qui me démentira, Qui réduira mes paroles à néant?

²⁵CXu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?