¹Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:

¹Kaj Ijob dauxrigis siajn sentencojn, kaj diris:

²Dieu qui me refuse justice est vivant! Le Tout-Puissant qui remplit mon âme d'amertume est vivant!

²Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

³Aussi longtemps que j'aurai ma respiration, Et que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

³Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

⁴Mes lèvres ne prononceront rien d'injuste, Ma langue ne dira rien de faux.

⁴Miaj lipoj ne eldiros malgxustajxon, Kaj mia lango ne diros malverajxon.

⁵Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu'à mon dernier soupir je défendrai mon innocence;

⁵Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; GXis mia morto mi ne cxesos rigardi min kiel senkulpan.

⁶Je tiens à me justifier, et je ne faiblirai pas; Mon coeur ne me fait de reproche sur aucun de mes jours.

⁶Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos gxin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riprocxon pri tio.

⁷Que mon ennemi soit comme le méchant, Et mon adversaire comme l'impie!

⁷Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontrauxulo kiel malpiulo.

⁸Quelle espérance reste-t-il à l'impie, Quand Dieu coupe le fil de sa vie, Quand il lui retire son âme?

⁸CXar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elsxiras lian animon?

⁹Est-ce que Dieu écoute ses cris, Quand l'angoisse vient l'assaillir?

⁹CXu lian kriadon Dio auxskultos, Kiam trafos lin malfelicxo?

¹⁰Fait-il du Tout-Puissant ses délices? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

¹⁰CXu li povas havi gxuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en cxiu tempo?

¹¹Je vous enseignerai les voies de Dieu, Je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

¹¹Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kasxos antaux vi tion, kio estas cxe la Plejpotenculo.

¹²Mais vous les connaissez, et vous êtes d'accord; Pourquoi donc vous laisser aller à de vaines pensées?

¹²Jen vi cxiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavajxon?

¹³Voici la part que Dieu réserve au méchant, L'héritage que le Tout-Puissant destine à l'impie.

¹³Tia estas la sorto de malbona homo cxe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

¹⁴S'il a des fils en grand nombre, c'est pour le glaive, Et ses rejetons manquent de pain;

¹⁴Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

¹⁵Ceux qui échappent sont enterrés par la peste, Et leurs veuves ne les pleurent pas.

¹⁵Tiujn, kiuj restos cxe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

¹⁶S'il amasse l'argent comme la poussière, S'il entasse les vêtements comme la boue,

¹⁶Se li kolektos argxenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

¹⁷C'est lui qui entasse, mais c'est le juste qui se revêt, C'est l'homme intègre qui a l'argent en partage.

¹⁷Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la argxenton.

¹⁸Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, Comme la cabane que fait un gardien.

¹⁸Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si lauxbon.

¹⁹Il se couche riche, et il meurt dépouillé; Il ouvre les yeux, et tout a disparu.

¹⁹Li kusxigxas ricxa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

²⁰Les terreurs le surprennent comme des eaux; Un tourbillon l'enlève au milieu de la nuit.

²⁰Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

²¹Le vent d'orient l'emporte, et il s'en va; Il l'arrache violemment de sa demeure.

²¹Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

²²Dieu lance sans pitié des traits contre lui, Et le méchant voudrait fuir pour les éviter.

²²Li tion jxetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

²³On bat des mains à sa chute, Et on le siffle à son départ.

²³Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.