¹Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

¹Poste Ijob malfermis sian busxon, kaj malbenis sian tagon.

²Il prit la parole et dit:

²Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

³Périsse le jour où je suis né, Et la nuit qui dit: Un enfant mâle est conçu!

³Pereu la tago, en kiu mi naskigxis, Kaj la nokto, kiu diris:Embriigxis homo.

⁴Ce jour! qu'il se change en ténèbres, Que Dieu n'en ait point souci dans le ciel, Et que la lumière ne rayonne plus sur lui!

⁴Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu gxin, Neniu lumo ekbrilu super gxi.

⁵Que l'obscurité et l'ombre de la mort s'en emparent, Que des nuées établissent leur demeure au-dessus de lui, Et que de noirs phénomènes l'épouvantent!

⁵Mallumo kaj tomba ombro ekposedu gxin; Nubo gxin kovru; Eklipsoj de tago faru gxin terura.

⁶Cette nuit! que les ténèbres en fassent leur proie, Qu'elle disparaisse de l'année, Qu'elle ne soit plus comptée parmi les mois!

⁶Tiun nokton prenu mallumego; GXi ne alkalkuligxu al la tagoj de la jaro, GXi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

⁷Que cette nuit devienne stérile, Que l'allégresse en soit bannie!

⁷Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu gxojkrio auxdigxu en gxi.

⁸Qu'elle soit maudite par ceux qui maudissent les jours, Par ceux qui savent exciter le léviathan!

⁸Malbenu gxin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

⁹Que les étoiles de son crépuscule s'obscurcissent, Qu'elle attende en vain la lumière, Et qu'elle ne voie point les paupières de l'aurore!

⁹Mallumigxu la steloj de gxia krepusko; GXi atendu lumon, kaj cxi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenrugxo gxi ne ekvidu;

¹⁰Car elle n'a pas fermé le sein qui me conçut, Ni dérobé la souffrance à mes regards.

¹⁰Pro tio, ke gxi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kasxis per tio la malfelicxon antaux miaj okuloj.

¹¹Pourquoi ne suis-je pas mort dans le ventre de ma mère? Pourquoi n'ai-je pas expiré au sortir de ses entrailles?

¹¹Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senvivigxis post la eliro el la ventro?

¹²Pourquoi ai-je trouvé des genoux pour me recevoir, Et des mamelles pour m'allaiter?

¹²Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi sucxu?

¹³Je serais couché maintenant, je serais tranquille, Je dormirais, je reposerais,

¹³Mi nun kusxus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

¹⁴Avec les rois et les grands de la terre, Qui se bâtirent des mausolées,

¹⁴Kune kun la regxoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

¹⁵Avec les princes qui avaient de l'or, Et qui remplirent d'argent leurs demeures.

¹⁵Aux kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per argxento;

¹⁶Ou je n'existerais pas, je serais comme un avorton caché, Comme des enfants qui n'ont pas vu la lumière.

¹⁶Aux kiel abortitajxo kasxita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

¹⁷Là ne s'agitent plus les méchants, Et là se reposent ceux qui sont fatigués et sans force;

¹⁷Tie la malpiuloj cxesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumigxis.

¹⁸Les captifs sont tous en paix, Ils n'entendent pas la voix de l'oppresseur;

¹⁸Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne auxdas la vocxon de premanto.

¹⁹Le petit et le grand sont là, Et l'esclave n'est plus soumis à son maître.

¹⁹Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

²⁰Pourquoi donne-t-il la lumière à celui qui souffre, Et la vie à ceux qui ont l'amertume dans l'âme,

²⁰Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolcxan animon,

²¹Qui espèrent en vain la mort, Et qui la convoitent plus qu'un trésor,

²¹Kiuj atendas la morton, kaj gxi ne aperas, Kiuj elfosus gxin pli volonte ol trezorojn,

²²Qui seraient transportés de joie Et saisis d'allégresse, s'ils trouvaient le tombeau?

²²Kiuj ekgxojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

²³A l'homme qui ne sait où aller, Et que Dieu cerne de toutes parts?

²³Al la homo, kies vojo estas kasxita, Kaj antaux kiu Dio starigis barilon?

²⁴Mes soupirs sont ma nourriture, Et mes cris se répandent comme l'eau.

²⁴Antaux ol mi ekmangxas panon, mi devas gxemi, Kaj mia plorkriado versxigxas kiel akvo;

²⁵Ce que je crains, c'est ce qui m'arrive; Ce que je redoute, c'est ce qui m'atteint.

²⁵CXar terurajxo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

²⁶Je n'ai ni tranquillité, ni paix, ni repos, Et le trouble s'est emparé de moi.

²⁶Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.