1Eliphaz de Théman prit la parole et dit:
1Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2Si nous osons ouvrir la bouche, en seras-tu peiné? Mais qui pourrait garder le silence?
2Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3Voici, tu as souvent enseigné les autres, Tu as fortifié les mains languissantes,
3Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortigxintajn vi refortigis;
4Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, Tu as affermi les genoux qui pliaient.
4Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksigxantajn genuojn vi fortigis;
5Et maintenant qu'il s'agit de toi, tu faiblis! Maintenant que tu es atteint, tu te troubles!
5Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; GXi ektusxis vin, kaj vi ektimis.
6Ta crainte de Dieu n'est-elle pas ton soutien? Ton espérance, n'est-ce pas ton intégrité?
6CXu ne via timo antaux Dio estas via konsolo? CXu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7Cherche dans ton souvenir: quel est l'innocent qui a péri? Quels sont les justes qui ont été exterminés?
7Rememoru do, cxu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8Pour moi, je l'ai vu, ceux qui labourent l'iniquité Et qui sèment l'injustice en moissonnent les fruits;
8Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9Ils périssent par le souffle de Dieu, Ils sont consumés par le vent de sa colère,
9De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10Le rugissement des lions prend fin, Les dents des lionceaux sont brisées;
10La kriado de leono kaj la vocxo de leopardo silentigxis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompigxis;
11Le lion périt faute de proie, Et les petits de la lionne se dispersent.
11Leono pereis pro manko de mangxajxo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12Une parole est arrivée furtivement jusqu'à moi, Et mon oreille en a recueilli les sons légers.
12Kaj al mi kasxe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de gxi.
13Au moment où les visions de la nuit agitent la pensée, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil,
13Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14Je fus saisi de frayeur et d'épouvante, Et tous mes os tremblèrent.
14Atakis min teruro kaj tremo, Kaj cxiuj miaj ostoj eksentis timon.
15Un esprit passa près de moi.... Tous mes cheveux se hérissèrent....
15Kaj spirito traflugis antaux mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidigxis.
16Une figure d'un aspect inconnu était devant mes yeux, Et j'entendis une voix qui murmurait doucement:
16Staris bildo antaux miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni gxian aspekton; Estis silento, kaj mi ekauxdis vocxon, dirantan:
17L'homme serait-il juste devant Dieu? Serait-il pur devant celui qui l'a fait?
17CXu homo estas pli justa ol Dio? CXu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18Si Dieu n'a pas confiance en ses serviteurs, S'il trouve de la folie chez ses anges,
18Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn angxelojn Li trovas mallauxdindaj:
19Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, Qui tirent leur origine de la poussière, Et qui peuvent être écrasés comme un vermisseau!
19Des pli koncerne tiujn, Kiuj logxas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formangxas vermoj.
20Du matin au soir ils sont brisés, Ils périssent pour toujours, et nul n'y prend garde;
20De la mateno gxis la vespero ili disfalas, Pereas por cxiam, kaj neniu tion atentas.
21Le fil de leur vie est coupé, Ils meurent, et ils n'ont pas acquis la sagesse.
21La fadeno de ilia vivo estas distrancxita; Ili mortas, kaj ne en sagxeco.