¹Au chef des chantres. Sur la harpe à huit cordes. Psaume de David. Sauve, Eternel! car les hommes pieux s'en vont, Les fidèles disparaissent parmi les fils de l'homme.

¹Al la hxorestro. Por basuloj. Psalmo de David. Helpu, ho Eternulo, cxar malaperis piuloj Kaj maloftigxis fideluloj inter la homidoj.

²On se dit des faussetés les uns aux autres, On a sur les lèvres des choses flatteuses, On parle avec un coeur double.

²Malveron ili parolas unuj al aliaj, Vortojn flatajn el koro hipokrita.

³Que l'Eternel extermine toutes les lèvres flatteuses, La langue qui discourt avec arrogance,

³La Eternulo ekstermu cxiun flatan busxon Kaj langon fanfaronantan,

⁴Ceux qui disent: Nous sommes puissants par notre langue, Nous avons nos lèvres avec nous; Qui serait notre maître? -

⁴Tiujn, kiuj diras:Per nia lango ni venkos, Nia busxo estas kun ni; kiu estas sinjoro super ni?

⁵Parce que les malheureux sont opprimés et que les pauvres gémissent, Maintenant, dit l'Eternel, je me lève, J'apporte le salut à ceux contre qui l'on souffle.

⁵CXar prematoj estas ruinigataj kaj malfelicxuloj gxemas, Tial nun Mi Min levos, diras la Eternulo; Mi donos savon al tiuj, kiuj sopiras pri gxi.

⁶Les paroles de l'Eternel sont des paroles pures, Un argent éprouvé sur terre au creuset, Et sept fois épuré.

⁶La paroloj de la Eternulo estas paroloj puraj, Argxento, purigita en tera fandujo kaj sepfoje refandita.

⁷Toi, Eternel! tu les garderas, Tu les préserveras de cette race à jamais.

⁷Vi, ho Eternulo, konservos ilin, Vi gardos nin kontraux cxi tiu generacio por eterne.

⁸Les méchants se promènent de toutes parts, Quand la bassesse règne parmi les fils de l'homme.

⁸CXirkauxe aperas multe da malpiuloj, Kiam malnobleco altigxas inter la homidoj.