¹Mon âme est dégoûtée de la vie! Je donnerai cours à ma plainte, Je parlerai dans l'amertume de mon âme.

¹Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

²Je dis à Dieu: Ne me condamne pas! Fais-moi savoir pourquoi tu me prends à partie!

²Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

³Te paraît-il bien de maltraiter, De repousser l'ouvrage de tes mains, Et de faire briller ta faveur sur le conseil des méchants?

³Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

⁴As-tu des yeux de chair, Vois-tu comme voit un homme?

⁴Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

⁵Tes jours sont-ils comme les jours de l'homme, Et tes années comme ses années,

⁵Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

⁶Pour que tu recherches mon iniquité, Pour que tu t'enquières de mon péché,

⁶Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

⁷Sachant bien que je ne suis pas coupable, Et que nul ne peut me délivrer de ta main?

⁷Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

⁸Tes mains m'ont formé, elles m'ont créé, Elles m'ont fait tout entier... Et tu me détruirais!

⁸Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

⁹Souviens-toi que tu m'as façonné comme de l'argile; Voudrais-tu de nouveau me réduire en poussière?

⁹Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

¹⁰Ne m'as-tu pas coulé comme du lait? Ne m'as-tu pas caillé comme du fromage?

¹⁰Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

¹¹Tu m'as revêtu de peau et de chair, Tu m'as tissé d'os et de nerfs;

¹¹Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

¹²Tu m'as accordé ta grâce avec la vie, Tu m'as conservé par tes soins et sous ta garde.

¹²Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

¹³Voici néanmoins ce que tu cachais dans ton coeur, Voici, je le sais, ce que tu as résolu en toi-même.

¹³Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

¹⁴Si je pèche, tu m'observes, Tu ne pardonnes pas mon iniquité.

¹⁴Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

¹⁵Suis-je coupable, malheur à moi! Suis-je innocent, je n'ose lever la tête, Rassasié de honte et absorbé dans ma misère.

¹⁵Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

¹⁶Et si j'ose la lever, tu me poursuis comme un lion, Tu me frappes encore par des prodiges.

¹⁶At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

¹⁷Tu m'opposes de nouveaux témoins, Tu multiplies tes fureurs contre moi, Tu m'assailles d'une succession de calamités.

¹⁷Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

¹⁸Pourquoi m'as-tu fait sortir du sein de ma mère? Je serais mort, et aucun oeil ne m'aurait vu;

¹⁸Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

¹⁹Je serais comme si je n'eusse pas existé, Et j'aurais passé du ventre de ma mère au sépulcre.

¹⁹Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

²⁰Mes jours ne sont-ils pas en petit nombre? Qu'il me laisse, Qu'il se retire de moi, et que je respire un peu,

²⁰Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

²¹Avant que je m'en aille, pour ne plus revenir, Dans le pays des ténèbres et de l'ombre de la mort,

²¹Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

²²Pays d'une obscurité profonde, Où règnent l'ombre de la mort et la confusion, Et où la lumière est semblable aux ténèbres.

²²Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.