¹Job prit la parole et dit:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²Ecoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

²Pakinggan ninyong mainam ang aking pananalita; at ito'y maging inyong mga kaaliwan.

³Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j'aurai parlé, tu pourras te moquer.

³Pagdalitaan ninyo ako, at ako nama'y magsasalita, at pagkatapos na ako'y makapagsalita, ay manuya kayo.

⁴Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

⁴Tungkol sa akin, ay sa tao ba ang aking daing? At bakit hindi ako maiinip?

⁵Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

⁵Tandaan ninyo ako, at matigilan kayo. At ilagay ninyo ang inyong kamay sa inyong bibig,

⁶Quand j'y pense, cela m'épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

⁶Pagka aking naaalaala nga ay nababagabag ako, at kikilabutan ang humahawak sa aking laman.

⁷Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

⁷Bakit nabubuhay ang masama, nagiging matanda, oo, nagiging malakas ba sa kapangyarihan?

⁸Leur postérité s'affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

⁸Ang kanilang binhi ay natatatag nakasama nila sa kanilang paningin, at ang kanilang mga suwi ay nasa harap ng kanilang mga mata.

⁹Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

⁹Ang kanilang mga bahay ay tiwasay na walang takot, kahit ang pamalo man ng Dios ay wala sa kanila.

¹⁰Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n'avortent point.

¹⁰Ang kanilang baka ay naglilihi, at hindi nababaog; ang kanilang baka ay nanganganak, at hindi napapahamak ang kaniyang guya.

¹¹Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

¹¹Kaniyang inilabas ang kanilang mga bata na gaya ng kawan, at ang kanilang mga anak ay nangagsasayawan,

¹²Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

¹²Sila'y nangagaawitan na katugma ng pandereta at alpa, at nangagkakatuwa sa tunog ng plauta.

¹³Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts.

¹³Kanilang ginugugol ang kanilang mga kaarawan sa kaginhawahan, at sa isang sandali ay nagsisilusong sila sa Sheol.

¹⁴Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

¹⁴At sinasabi nila sa Dios: Lumayo ka sa amin; sapagka't hindi namin ninanasa ang pagkaalam ng inyong mga lakad.

¹⁵Qu'est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

¹⁵Ano ang Makapangyarihan sa lahat na siya'y paglilingkuran namin? At anong pakinabang magkakaroon kami, kung kami ay magsidalangin sa kaniya?

¹⁶Quoi donc! ne sont-ils pas en possession du bonheur? -Loin de moi le conseil des méchants!

¹⁶Narito, ang kanilang kaginhawahan ay wala sa kanilang kamay: ang payo ng masama ay malayo sa akin.

¹⁷Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s'éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

¹⁷Gaano kadalas pinapatay ang ilawan ng masama? Na ang kanilang kapahamakan ay dumarating ba sa kanila? Na nagbabahagi ba ang Dios ng mga kapanglawan sa kaniyang galit?

¹⁸Qu'ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

¹⁸Na sila'y gaya ng dayami sa harap ng hangin, at gaya ng ipa na tinatangay ng bagyo?

¹⁹Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c'est lui que Dieu devrait punir, pour qu'il le sente;

¹⁹Inyong sinasabi, Inilalapat ng Dios ang kaniyang parusa sa kaniyang mga anak. Gantihin sa kaniyang sarili upang maalaman niya.

²⁰C'est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C'est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

²⁰Makita ng kaniyang mga mata ang kaniyang pagkagiba, at uminom siya ng poot ng Makapangyarihan sa lahat.

²¹Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

²¹Sapagka't anong kasayahan magkakaroon siya sa kaniyang bahay pagkamatay niya, pagka ang bilang ng kaniyang mga buwan ay nahiwalay sa gitna?

²²Est-ce à Dieu qu'on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

²²May makapagtuturo ba ng kaalaman sa Dios? Dangang kaniyang hinahatulan yaong nangasa mataas.

²³L'un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

²³Isa'y namamatay sa kaniyang lubos na kalakasan, palibhasa't walang bahala at tahimik:

²⁴Les flancs chargés de graisse Et la moelle des os remplie de sève;

²⁴Ang kaniyang mga suso ay puno ng gatas, at ang utak ng kaniyang mga buto ay halumigmig.

²⁵L'autre meurt, l'amertume dans l'âme, Sans avoir joui d'aucun bien.

²⁵At ang iba'y namamatay sa paghihirap ng kaluluwa, at kailan man ay hindi nakakalasa ng mabuti.

²⁶Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

²⁶Sila'y nahihigang magkakasama sa alabok, at tinatakpan sila ng uod.

²⁷Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

²⁷Narito, aking nalalaman ang inyong pagiisip, at ang mga maling haka ng inyong inaakala laban sa akin.

²⁸Vous dites: Où est la maison de l'homme puissant? Où est la tente qu'habitaient les impies?

²⁸Sapagka't inyong sinasabi, Saan naroon ang bahay ng prinsipe? At saan naroon ang tolda na tinatahanan ng masama?

²⁹Mais quoi! n'avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu'ils prouvent?

²⁹Hindi ba ninyo itinanong sa kanilang nangagdadaan? At hindi ba ninyo nalalaman ang kanilang mga pinagkakakilanlan?

³⁰Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

³⁰Na ang masamang tao ay natataan sa kaarawan ng kasakunaan? Na sila'y pinapatnubayan sa kaarawan ng kapootan?

³¹Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu'il a fait?

³¹Sinong magpapahayag ng kaniyang lakad sa kaniyang mukha? At sinong magbabayad sa kaniya ng kaniyang ginawa?

³²Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

³²Gayon ma'y dadalhin siya sa libingan, at magbabantay ang mga tao sa libingan.

³³Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l'a déjà suivie.

³³Ang mga bugal ng libis ay mamabutihin niya, at lahat ng tao ay magsisisunod sa kaniya, gaya ng nauna sa kaniya na walang bilang.

³⁴Pourquoi donc m'offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n'est que perfidie.

³⁴Paano ngang inyong aaliwin ako ng walang kabuluhan, dangang sa inyong mga sagot ang naiiwan lamang ay kabulaanan?