¹Bildad de Schuach prit la parole et dit:

¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

²Jusqu'à quand veux-tu discourir de la sorte, Et les paroles de ta bouche seront-elles un vent impétueux?

²Hanggang kailan magsasalita ka ng mga bagay na ito? At hanggang kailan magiging gaya ng makapangyarihang hangin ang mga salita ng iyong bibig?

³Dieu renverserait-il le droit? Le Tout-Puissant renverserait-il la justice?

³Nagliliko ba ng kahatulan ang Dios? O nagliliko ba ang Makapangyarihan sa lahat ng kaganapan?

⁴Si tes fils ont péché contre lui, Il les a livrés à leur péché.

⁴Kung ang iyong mga anak ay nangagkasala laban sa kaniya, at kaniyang ibinigay sila sa kamay ng kanilang pagkasalangsang:

⁵Mais toi, si tu as recours à Dieu, Si tu implores le Tout-Puissant;

⁵Kung hanapin mong mainam ang Dios, at iyong pamanhikan ang Makapangyarihan sa lahat;

⁶Si tu es juste et droit, Certainement alors il veillera sur toi, Et rendra le bonheur à ton innocente demeure;

⁶Kung ikaw ay malinis at matuwid; walang pagsalang ngayo'y gigising siya dahil sa iyo. At pasasaganain ang tahanan ng iyong katuwiran.

⁷Ton ancienne prospérité semblera peu de chose, Celle qui t'est réservée sera bien plus grande.

⁷At bagaman ang iyong pasimula ay maliit, gayon ma'y ang iyong huling wakas ay lalaking mainam.

⁸Interroge ceux des générations passées, Sois attentif à l'expérience de leurs pères.

⁸Sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:

⁹Car nous sommes d'hier, et nous ne savons rien, Nos jours sur la terre ne sont qu'une ombre.

⁹(Sapagka't tayo'y kahapon lamang, at walang nalalaman, sapagka't ang ating mga kaarawan sa lupa ay anino:)

¹⁰Ils t'instruiront, ils te parleront, Ils tireront de leur coeur ces sentences:

¹⁰Hindi ka ba nila tuturuan, at sasaysayin sa iyo, at mangagsasalita ng mga salita mula sa kanilang puso?

¹¹Le jonc croît-il sans marais? Le roseau croît-il sans humidité?

¹¹Makatataas ba ang yantok ng walang putik? Tutubo ba ang tambo ng walang tubig?

¹²Encore vert et sans qu'on le coupe, Il sèche plus vite que toutes les herbes.

¹²Samantalang nasa kasariwaan, at hindi pinuputol, natutuyong una kay sa alin mang damo.

¹³Ainsi arrive-t-il à tous ceux qui oublient Dieu, Et l'espérance de l'impie périra.

¹³Gayon ang mga landas ng lahat na nagsisilimot sa Dios; at ang pagasa ng di banal ay mawawala:

¹⁴Son assurance est brisée, Son soutien est une toile d'araignée.

¹⁴Na ang kaniyang pagtitiwala ay mapaparam, at ang kaniyang tiwala ay isang bahay gagamba.

¹⁵Il s'appuie sur sa maison, et elle n'est pas ferme; Il s'y cramponne, et elle ne résiste pas.

¹⁵Siya'y sasandal sa kaniyang bahay, nguni't hindi tatayo; siya'y pipigil na mahigpit dito, nguni't hindi makapagmamatigas.

¹⁶Dans toute sa vigueur, en plein soleil, Il étend ses rameaux sur son jardin,

¹⁶Siya'y sariwa sa harap ng araw, at ang kaniyang mga suwi ay sumisibol sa kaniyang halamanan.

¹⁷Il entrelace ses racines parmi les pierres, Il pénètre jusque dans les murailles;

¹⁷Ang kaniyang mga ugat ay nagkakapitan sa palibot ng bunton, kaniyang minamasdan ang dako ng mga bato.

¹⁸L'arrache-t-on du lieu qu'il occupe, Ce lieu le renie: Je ne t'ai point connu!

¹⁸Kung siya'y magiba sa kaniyang dako, kung magkagayo'y itatakuwil niya siya, na sinasabi: Hindi kita nakita.

¹⁹Telles sont les délices que ses voies lui procurent. Puis sur le même sol d'autres s'élèvent après lui.

¹⁹Narito, ito ang kagalakan ng kaniyang lakad, at mula sa lupa ay sisibol ang mga iba.

²⁰Non, Dieu ne rejette point l'homme intègre, Et il ne protège point les méchants.

²⁰Narito, hindi itatakuwil ng Dios ang sakdal na tao, ni aalalayan man niya ang mga manggagawa ng kasamaan.

²¹Il remplira ta bouche de cris de joie, Et tes lèvres de chants d'allégresse.

²¹Kaniya namang pupunuin ang iyong bibig ng pagtawa, at ang iyong mga labi ng paghiyaw.

²²Tes ennemis seront couverts de honte; La tente des méchants disparaîtra.

²²Silang nangapopoot sa iyo ay mabibihisan ng pagkahiya; at ang tolda ng masama ay mawawala.